beroepsdeformatie
Tante wil even niet in de schijnwerpers
na de turbulente gebeurtenissen en de
nog woestere fantasieëen van de laatste weken.
ze is echter een publiek figuur,
dus dat gaat zo maar niet.
de kronikeur is enkele malen aan haar deur geweest
voor een goed gesprek, maar
Tante wilde niet te voorschijn komen.
hij ontzag zich zelfs niet te pogen
door haar nog nooit gelapte ramen
naar binnen te gluren, maar de spinnenwebben
in zijn haar en over zijn neus
deden hem zich ijlings terugtrekken.
zag hij haar nu onder de tafel zitten
om zich te verstoppen of was dat verbeelding?
"zeker is dat waar de informatie stopt
de fantasie welig gaat tieren!"
riep hij luid in de richting van de voordeur.
de kronikeur waarschuwde hiermee slechts.
want wie oren heeft om te horen: Zij Hore!!
"....en wie niet luistert, die moet op de blaren zitten".
schreeuwt hij nog even. hij staat niet voor de gevolgen in!
zo simpel ligt dat.
en niet alleen in de journalistiek.
van Boud de Fantast noch Wijnie
is al wekenlang niets vernomen of gezien.
dat komt toch ook zijn reporterseer te na.
wel heeft een herhaaldelijk geinterviewde buur
een onbeschrijflijk vies tasje
met vettige en harige inhoud
bij de vuilnis van Tante zien staan.
"het is hier een nette buurt, waar we
discretie hoog in het vaandel hebben,
dus van mij hoor je niets" verklaart die
keer op keer aan de immer nieuwsgierige nieuwsjager.
tenslotte begrijpt de kronikeur
dat hij te ver is gegaan en pakt zijn biezen
om zich tijdens een ontspannende kampeervakantie
in de immer
gastvrije landerijen van de poeet
te Jolkapelle aan de Sloot een wijle te beraden
en zich te bezinnen op het leven en de mogelijkheden
van een kronikeur, op leven en werken in het algemeen
en dat van de Dame in de Bongerd in het bijzonder.
Tante heeft dus even rust en ook son en von
kunnen deze periode onbespied en onbesproken
hun koers uitzetten en ervan afwijken.
wij echter blijven zolang in het ongewisse.