de onthulling
Terwijl Son en Von zich het hoofd breken
over "de 90.000"
en vergadering na vergadering genieten
met de minder prominente maar meer aantrekkelijke goeroes
en de nog aantrekkelijker voorzitter,
plaatst Tante in het diepste geheim een takkenwal
rond de tuindouche in haar achtertuin.
ze kan niet anders.
ze maakt zichzelf wijs
dat ze haar buiten vogelvriendelijk
aan het maken is, en ze hangt daarom
ook nestkastjes op, en zelfs schuwt ze het niet
in een dode stam te boren om er
gaatjes in te maken voor insecten,
opdat de vogels bij wijze van spreken
ontbijt om de hoek zouden kunnen hebben.
ze gaat helemaal op in haar fantasieen,
en in de vroege avond van Het Douchegebeuren,
twee uur vroeger dan is afgesproken,
treft Wijnie haar dan ook terwijl ze juist
de doorzichtigheid van de takkenwal inspecteert.
Tante schrikt en voelt zich betrapt.
Wijnie glimlacht ontspannen en zegt:
"zet de kraan maar open: ik ben wat vroeger
en ik heb een fles champagne meegebracht.
als je die nog even koud zet,
drinken we zometeen op mijn schoonheid!"
de fles komt uit een onbeschrijflijk vies tasje,
dat Wijnie bij zich houdt.
zou ze al dronken zijn of is ze zo jolig en losjes
in het aangename vooruitzicht van de doucherij?
Tante staat geworteld, beweegt zich niet.
"kom Tante, ik ben zo klaar!"
dan begint Wijnie zich van haar sandalen te ontdoen.
de indringende geur die vrijkomt en plots
ook de angst om voor nieuwsgierig te worden aangezien
rukken Tante uit haar verstarring.
ze pakt de champagne en loopt bedremmeld
en hoofdschuddend haar huis in.
ze durft er ook niet meer uit te komen
en loopt en loopt en loopt steeds maar rondjes.
na korte, of misschien wel lange, tijd -ze zou het niet weten-,
wordt er aan het raam geklopt.
en daar ziet ze, in de klaargehangen badjas,
met het vieze tasje ergens mee gevuld....
niet Wijnie maar Boud de Fantast
met natte krullenkop en ze hoort hem vragen:
"is het lekker warm binnen
en heb je een kam voor me, Tante?"