index ivyrose
vervolg index jolkapelle
vorige: het grote feest

svea
(lumen,een zoon van de freule heeft kennisgemaakt met svea.
ze is voorgesteld, heeft wat gecorrespondeerd
met de freule, en die heeft haar in het engels beschreven
aangezien ze het zweeds niet beheerst.
hier de vertaling):

ze is een vrouw van even in de dertig
die veel om anderen geeft.
zelf heeft ze een goed leven
en veel te doen, zodat er weinig tijd rest
om haar hersens te pijnigen, maar toch...
toen ze een klein meisje was
hield ze soms plotseling op met spelen
als ze iets akeligs zag,
of ook wel
als ze hoorde over iets vervelends of verdrietigs.
ja als ze alleen al dacht
aan wat er ooit zou kunnen gebeuren
met mensen en katten
werd ze al vervuld met medelijden en verdriet.
daarom besloot ze medicijnen te gaan studeren.
en omdat mensen nu eenmaal
goede en gezonde handen nodig hebben
studeerde ze net zo lang
tot ze mensen kon helpen wier vingers
kapot waren of zelfs ontbraken.
tegenwoordig besteedt ze heel wat tijd aan
het helpen en repareren en bijstaan van handpatiënten,
maar haar hart is zo groot
dat ze zelfs op vrije dagen
en op zorgeloze momenten, niet kan ophouden
met zorgen hebben over mogelijk onheil
dat mensen en katten zou kunnen overkomen.
vooral omstandigheden waar niemand invloed op heeft
verheugen zich in haar diepe betrokkenheid.
ze kan werkelijk treurig neerzitten en piekeren
over hoe tragisch het is als kinderen
in de regen naar school gaan en nat worden
en als ze dan in de klas zitten
en ze kijken naar buiten, dat dan de zon
heerlijk schijnt over al wat daar is
terwijl zij stil moeten zijn en luisteren
en dingen moeten leren over andere landen
waar ze helemaal niet van plan zijn heen te gaan,
en over hoe je uitrekent dat 2+3=5
en 3-2=1 en waarom 5=4+1 en zulke dingen.
het zoonnetje schijnt, de vogeltjes zingen
en die arme, arme kinderen zitten opgesloten
en mogen niet weg om boompje te klimmen
en te gaan en staan waar ze willen.
en dan schiet haar plots te binnen
dat er mensen wonen rond de evenaar die altijd
hun hele leven lang
in de brandende zon moeten verkeren en die vergeefs
om water en regen bidden.
ze kan er maar niet van slapen
van al dat lijden in de wereld
en zeker van dat rondom haar
en dat zich ieder uur van de dag en nacht
aan haar opdringt.
als ze langs een huis loopt
dat nodig geverfd moet worden
krimpt haar hart ineen van medelijden
omdat de bewoners het zich misschien
niet kunnen veroorloven het op te laten knappen
of het zelf niet kunnen,
en waarschijnlijk ook nog zelfs vanwege
het arme huis zelf, dat zich schaamt
omdat het er zo verwaarloosd bijstaat.
nu ik jullie zo verteld heb
hoezeer svea bezig is met mensen, dingen en katten
vraag je me natuurlijk logischerwijs:
waarom eet ze dieren?
nou ja, ik snap dat ook niet. ik zou zeggen:
vraag het haar zelf!

volgende: fahrenfeit

de oorspronkelijke versie is te lezen in vingeroefeningen