oud
is het mooi weer
of waait het te hard
belt mijn kind me vandaag
of is het te drukdrukdruk
zal ik de dokter roepen
of gewoon afwachten
de buurt gaat achteruit
er is nooit wat op teevee
ik laat me niet kisten
ik zeem mijn ramen
daar hebben ze niet van terug
soms zit de pijn hier
soms ook daar je moet
ermee leren leven
over gaat het niet meer
ik wel, mag ik hopen,
en anders grijp ik in
rare buren krijg je
rare mensen op straat
rare politici rare wereld
het is de hoogste tijd
om er de brui aan te geven
ze doen maar het zal
mijn tijd wel duren ik
ik geloof er niet meer in
alles heb ik gezien en
veels te veel ik ga
ik wil er vandoor de katten
de katten houden me tegen
ik doe de deur dicht
het is mooi geweest
nergens brandt licht
verscholen achter wolkendek
op een avond als deze
verzwijg ik mijn naam
uitzicht op groen
met hier en daar een koe
een hond een kikker
vogelgezang en vaak ook
een verboden brommer
mooier kan het niet wanneer
je ook nog eens geluk hebt
al vergaat de wereld
maar steeds nog niet
de tekenen tekenen zich af
je zoekt en altijd zoek je
altijd loop je te zoeken
naar wat je al hebt
verweesd ontbeer je ouders
verwelkt zoek je kinderen
maar in de straten klinken nog
de shantikoren van weleer
de historie liegt er niet om
elders is het zelden beter
dan vandaag en gisteren
aan het hoofdeind
rust mijn hoofd
naast een poes of wat
het voeteneind wacht
en ziet alleen maar voeten
er komt een einde aan
de tekenen bedriegen zelden
mijn gekte zogenaamd
van noemen en van roepen
die houd ik binnenboord
niemand kan me wat maken
dat doe ik zelf wel