wiekeloe heeft zijn vinger ertussen gekregen
en weg ermee dus.
lopen blijkt hij ook heel best te kunnen.
hij wandelt vrolijk mee,
maakt wat springbalsemientjes open,
snoert zelf zijn riemen vast, en daar gaan ze.
in het bos is ten eerste een sloot,
waar niets in zwemt. ten tweede
zijn er kippen die heel dicht bij
de immer onbevreesde cyclaam komen,
maar ze is geen graankorrel
en kijkt goed hoe de kippen lopen,
want dat gaat ze binnenkort ook doen.
fiffi is meegesmokkeld dus dat is
opletten geblazen en niemand
waardeert het dus dat wanny hem spiegelt
boven de sloot
en zegt "kijk toch een dier daar."
dan worden er paddenstoelen gezocht
en grote bomen, ook een oeroude metasequoia,
bewonderd en er worden wormen
en mestkevers gevonden en teruggezet.
wiekeloe maakt onderscheid
tussen oude en nieuwe paddenstoelen
en verder zijn er banken
om op te zitten en vijvers
om stokken in te gooien.
padieloe en wanny praten eventjes
over het werk in de kerk
en de omslag die padieloe gaat maken
en ze rijden terug en cyclaam
waardeert de fijngemaakte appel
en de stukjes spuugt ze uit.
wiekeloe mag de chocoladevla toch hebben
en hij neemt er genietend hapjes van
voor allen die niet mee-eten.
er wordt nog even gekeken naar het knotten
van de wilg en dan wordt iedereen
ingeladen naast de fiets van wanny.
onderweg, als wiekeloe en wanny
grapjes maken over oogjes dicht en slapen,
en niet-oogjes dicht en schateren,
zegt padieloe opeens: "wiekeloe
en wanny, willen jullie ophouden!"
het is meteen stil.
"ja zo gaat dat!" denkt wanny.
wiekeloe valt meteen in slaap
en na een hartelijk afscheid
rijdt zij glimlachend
en een beetje nadenkend
trappend tegen de wind huiswaarts,
boordevol grote en kleine indrukken.