om zijn parapluutje
aan de regen te laten wennen.
soms regende het een klein beetje
maar meestal niet zo erg
en IKEA was ook al dicht.
daarom ging hij naar oma
-en nog wel op vaderdag,
nadat hij papaloe verwend had-
om haar zijn parapluutje te laten bewonderen.
wiekeloe was kleuren aan het leren
en toen hij een keer groen had gezegd
in plaats van geel,
"dat is de kleur van de zon" vertelde papaloe,
wou hij ook wel eens andere oefeningen doen
en demonstreren wat hij zelf had bedacht.
en nix leren maar eens kijken
of hij omavonnie iets kon leren.
hij had al in de gaten
dat ze het niet leuk vond
dat hij zich steeds omdraaide
als ze een foto van hem maakte
of dat hij flink bewoog of wegliep.
nu kon hij het parapluutje gebruiken
om zich achter te verschuilen.
jaja het was toch zo een handig parapluutje
om voor de camera te houden......
wiekeloe was er zo mee in zijn schik
dat hij zelf een fototoestel nam
om het te fotograferen,
en verder mocht hij ook nog
foto's maken van alles en iedereen.
hij begon meteen.
en wel met zijn eigen oogje.
zo, dat stond erop. en nu
ging hij de kamer rond en fotografeerde
de balletjes, het wekkerhaantje,
mamad en papaloe.
hij noemde zich Wieke maar
de poezen liepen weg en dus fotografeerde hij
het speelgoed en de stoelen.
met papaloe keek hij naar het resultaat
op het schermpje dat papaloe wel zag
maar wiekeloe niet zo goed.
de kleine diertjes op de grond.
die wilden niet blijven staan zodat hij
boos op ze werd en op ze stampte.
toen kwam omavonnie
die door haar camera zag wat er gebeurde
en ze greepwiekeloe bij zijn lurfjes
en legde hem op de grond
en zei "ik zal eens op JOU gaan trappen!"
en wiekeloe kraaide van de lol en een beetje angst.
hij kronkelde zich gauw op zijn rug
en toen omavonnie alweer aankwam met haar grote voet
fluisterde hij heel zachtjes:
"niet duwen!"