met een fles heel, heel dure champagne
omdat het beste
nog niet goed genoeg is voor een tweede kind.
iedereen kwam vroeg in de ochtend van moederdag bijeen
om te proosten op het kind
dat veilig lag te groeien bij ad
sommigen hadden eigenlijk geen tijd
en de collega zelf was zo ziek
dat hij geen champagne kon drinken
maar een omstreden pijnstiller had ingenomen
toch waren ze dus gekomen
om de komst van het tweede kind
voor het eerst officieel te vieren.
ter ere van moederdag was er ook nog zo een grote taart
dat het ontbijt niet eens ter tafel kwam
en drie dagen later nog niet op was.
er werd veel gepraat en gefotografeerd,
gefilmd, gelachen en opgevoed,
voor de gek gehouden en gespeeld.
de poes zat onder de olijfolie omdat omavonnie
die niet meer zo best kan onderscheiden van koffiemelk.
wiekeloe wilde niet uit een glas drinken
en ook niet ophouden met bellen blazen
hij wou ook niet uit een flesje zonder speen drinken.
hij wou wel allemaal dingen die niet konden
en hij wou niet allemaal dingen die wel konden of mochten.
dit alles tot groot vermaak van de omstanders
maar mamad werd er een beetje moe van
en ze vertelde dat hij vaak thuiskwam met woorden
die ze liever niet hoorde
want hij zei en deed dingen na.
vandaar dat papaloe niet meer uit de fles dronk
en wel uit een glas maar dat vond wiekeloe
nog te moeilijk, en vandaag zei hij nee tegen alles.
nu werd opaloe stevig aan de tand gevoeld
op verdenking van dat hij wiekeloe stiekem
een ijsje zou hebben gegeven.
hij ontkende dat ten stelligste en had het over
een verspreking met eieren of zoiets vaags.
de als getuige opgeroepen ijsboer
verklaarde desgevraagd:
"meneer heeft alleen zelf een slagroomwafel genomen
en de kleine moest het doen
met een paar radijsjes van de groenteboer.
hij vertelde me nog dat hij het ook sneu vond
maar hij was al eerder op zijn vingers getikt
wegens tegen de opvoeding indruisende opvattingen,
zodat hij zijn handen niet wéér wilde branden.
het kind kreeg -op mijn erewoord-
nog niet één likje, wat ik zwaar overdreven vond,
en roomser dan de paus,
als ik dat zo mag uitdrukken.
mijn moeder zei altijd:
-zo een kind zijn tong is ook niet van leer!-".
nadat de aap zo uit de mouw gekomen was
zoemde het van de verhalen over de tijd
waarin papaloe ook nee zei
en over hoe dat met tweede kinderen gaat.
er werd gekeken naar de plumpuddingfilm.
sindsdien wordt wiekeloe gerekend
tot de orde der plummers, hoewel onduidelijk bleef
of hij de saus niet lekkerder vond
en of hij niet zo vrolijk was van de rum.
er werd een ipod geinstalleerd
om omavonnie mee te laten gaan met haar tijd.
en naarmate papaloe en mamad afknapten
knapte omeluuk op en zo gebeurde het dat
deze zieke collega
van het nog verborgen kindje
toch nog even een balletje of golfstokje
verstopte en wat goochelde met allerhande voorwerpen
zodat wiekeloe heel hard moest gieren
van het lachen.
en dat maakte iedereen blij.