de spin in de tuin houdt niet op de foto
en de bessen van de taxus
zijn alleen voor de vogels,
vertelt wiekeloe, en hij kijkt
heel goed uit bij het oversteken
maar soms komt er toch onverwacht
een fietser te voorschijn.
de zwarte zwanen zijn hun tweede leg
aan het grootbrengen.
wiekeloe en omavonnie hebben een gesprek
over hoeveel slokjes iedereen krijgt
van de limonade: omavonnie
wil drie slokjes nemen, padieloe twee
en wiekeloe maar één slokje geven.
maar daar is wiekeloe het niet mee eens.
hij wil zelf drie slokjes en omavonnie en padieloe
die hebben aan één slokje wel genoeg.
padieloe doet even een boodschap
en zodra hij weg is trekt wiekeloe
zijn bodywarmer uit, en dan zijn jas
en vervolgens het bovenste deel van zijn overal
en hij laat omavonnie zien
hoe hij op zijn rug, precies op de wervelkolom
gewond is geraakt
bij het van de trap vallen, want
"ik heb me niet goed vastgehouden."
dan kleedt hij zich snel weer aan en vertelt
"ik heb twee vissen gevangen.
helemaal alleen." en terwijl ze
naar de bubbels in het water kijken
en naar een hondje op een balkon dat hen roept,
komt padieloe terug en gaan ze
naar de varkens en daar kun je zien
waar de krullen van wiekeloe gebleven zijn.
padieloe wil naar huis.
nog even naar de bijen maar niet schommelen.
wiekeloe wil naar de bijen èn schommelen
en hij huilt als dat niet mag,
maar padieloe is een meester in afleiding
zodat ze opgewekt naar huis wandelen,
pratend over dat wiekeloe
dat hele stuk zo goed gelopen heeft:
"èn niet gezeurd!" voegt hij zelf toe.
zo is dat!
iedereen ziet er zo moe uit,
dat omavonnie meteen opstapt.
en terwijl ze wegloopt
hoort ze cyclaam luid en duidelijk
"mama" zeggen, zodat ze met brede glimlach
en oostenwind vlot naar delft rijdt:
66 km en weer een onthullende dag
met heel veel ouder- en omaplezier.