zodat padieloe, die het liefst quasinonchalant
ernaast loopt en met één hand duwt,
zijn gewicht in de strijd moet gooien
om via berg en dal de puinbal te bereiken.
onderweg erheen en ervandaan
worden honderden waarnemingen gedaan en druk besproken.
ook waarschuwt wiekeloe zijn vader
dat hij niet in de omringende sloot moet rijden.
daar houdt padieloe zich aan.
hij ziet er moe uit en hij zou eens
een dagje met zijn broer uit moeten,
of gaan vissen -"desallernoodst" denkt wanny daarbij-.
lekker een dag uitwaaien op een boot, en ontberen
en lachen ook en vooral. maar ze zwijgt daarover.
de puinbal is nog groter dan vroeger
oh oh wat is tie groot.
wat een mirakel dat padieloe daar ooit
samen met "omaluuk" is opgeklommen.
wiekeloe bestudeert zorgvuldig
alvast voor later alle stenen
waaruit hij is opgebouwd. hij kijkt en kijkt
en zorgvuldig kijkend valt hem overal iets op.
wanny geniet ervan dat haar kleinzoon
zo kan opgaan in de dingen die zich voordoen.
op de terugweg heeft hij enkele stenen
in zijn handen en soms legt hij ze even neer en raapt
ze zorgvuldig op en sorteert ze anders in zijn hand.
padieloe loopt met cyclaam vooraan of achteraan
en die domme wanny heeft pas aan het eind van de tocht
in de gaten dat ze hem een beetje had kunnen ontlasten.
maar ze voelt zich onhandig en gauw opdringerig.
ze zou hem aan het lachen willen maken
en hem hard joelend met zijn zoon
door de duinen willen zien rennen.
dat gaat ze een volgende keer proberen.
dan pakt ze het heel anders aan, als hij het toelaat,
als hij in staat is zich te ontspannen, haar vertrouwt.
intussen heeft padieloe in een handomdraai
alles en iedereen ingeladen
en dan rijden ze naar delft om wat te drinken
en de plumpudding op te halen.
cyclaam lacht en slaapt en kijkt.
wiekeloe heeft een mooie grote rietpluim
die hij van wanny ontving met een
"lief van je" en die aait hij zachtjes,
en veegt er even het raam mee af
voordat hij bijna in slaap valt.
maar voor het zover is zijn ze er al
en hij eet nog wat ontbijtkoek
en padieloe gaat heel rustig en tevreden
terug naar leiden met de grote schatten
die hem dag en nacht alert houden.
wanny hoopt een volgende keer
wat minder te fotograferen en wat meer
de handen uit de mouwen te steken
om padieloe de gelegenheid te geven
eens in een boom te klimmen of om zomaar
wat rond te dollen met zijn zoon.
na wat krachtoefeningen
trekt wiekeloe bliksemsnel zijn jas aan
en daar gaan ze weer.
"die omarol moet ook vaker geoefend worden!"
bemoedigt ze zichzelve.
wat een heerlijke dag was dit.
glimlachend gaat wanny sporten
om fit te blijven voor al die dingen.