index:
index vervolg
vorige: gehaspel
waar gaat dit
allemaal over?
menigeen heeft wel eens een stukje gelezen
van Het Goeroeweb
of over Jolkapelle,
en bij menig goedwillende criticaster
dringen zich vragen op als
"waar heb dit allemaal voor nodig?"
"heeft die nou helemaal nix beters te doen?"
"wat wil de schrijver ons mededelen?"
"ik zie er de lol niet van. mis ik iets?"
"waarom zou ik mijn tijd verdoen
aan dit soort geneuzel?"
"ga liever sloten baggeren:
dan doe je tenminste wat nuttigs."
velen zijn geroepen
doch weinigen uitverkoren
om met hun bloedeigen hersenspinsels
de wereld te verblijden.
tomboy, de kronikeur, gier betwee en allen
die neigen tot schriftelijke beschouwingen
overwegen dagelijks
de zin van hun bestaan, hun fantasie,
hun eenzaamheid, hun hersenspinsels.
allemaal hebben zij te maken
met de schouderophalende, ongeïnteresseerde,
drukdrukdrukke buitenwereld.
en toch gaan ze door.
wat is hun wapenrusting, hun schild,
hun geheim, de zin van hun gedoe, bestaan?
is het vermetel geloof in eigen capaciteiten?
is het zelfoverschatting?
is het een fatalistisch:
"iedere bloem bloeit op eigen wijze"?
is het een predestinerend:
"ik doe wat mij te doen staat"?
of een hooghartig "ik ben een geroepene"
dan wel een hoopvol "ooit...."?
nee en ja.
al wat deze tobbers gemeen hebben
is een heldere visie op activiteiten
die anderen als zinvol ervaren,
en een volstrekte relativering
van elke reden, elke zin van het bestaan.
als niets zin heeft,
als elke daad een contradaad oproept,
als iedereen vervangbaar is,
als het leven totaal geen zin heeft,
een toevalstreffer is,
als rechtvaardigheid niet bestaat,
als het goede niet wordt beloond,
als het kwade niet gestraft wordt
als leed niet omgezet zal worden
in eeuwige vreugde, als het hiernamaals
een sprookje is, als er geen keus is,
dan komt er ruimte voor niets,
voor onzin, voor de schaterlach.
en dat is troost,
de broodnodige troost.
vandaar.