index:
index vervolg
vorige: de viering
de waterkokerjuffer
anoniem
de koster
komt hen tegemoet.
ze zijn bijna een uur te vroeg voor de begrafenis,
moeder, zoon en de juffer.
hij zegt: "de kerk is open,
alles is in gereedheid gebracht. welkom."
de juffer vraagt meteen:
"weet u ergens een koffietent?"
de koster mijmert: "ik heb haar goed gekend.
zondag hebben we nog samen koffie gedronken.
ik zal voor u ook koffie maken."
de juffer: "maar het is daar koud natuurlijk."
de koster: "we hebben een warme keuken, komt u maar."
gedrieën volgen ze de koster,
die hen door de krochten van de kerk
naar een ruime keuken leidt, waarin
een grote tafel, vrolijke kopjes van spaarpunten
en suiker op tafel.
ze zetten zich en hij maakt koffie,
de juffer staat op en vraagt om thee.
de koster wijst haar trots een lade
met diverse soorten.
terwijl zij de waterkoker vindt en vult
vertelt hij over de grootmoeder van de zoon
en vraagt of ze van ver komen
en bij welke parochie ze horen.
de juffer schudt haar hoofd en
"het geeft niet hoor," glimlacht de koster.
dan gaat hij aan het werk.
"als u een piep hoort, is de koffie klaar,
u vindt het wel hè!"
er lopen allerlei koorleden in en uit, maar
zodra de koster zijn hielen gelicht heeft,
grijpt de juffer de waterkoker van het aanrecht,
zet die op de grond onder de tafel,
schopt haar pumps uit en
omklemt hem met haar voeten.
"nee joh!" kreunt de moeder.
de juffer zegt heel vertrouwelijk nu
"ja weet je wat het is,
als ik met warme voeten in mijn schoenen ga,
blijven ze wel warm, maar nu...ik zal ze
eventjes op de verwarming zetten."
terwijl ze gezellig voortkeuvelt
over een cultuurreis naar rome,
waarop ze een Italiaan meevoerde naar de meisjesslaapzaal
en gezellig stickies rookte en oh rome,
zo een gezellige stad dus, zo gelachen,
verlaat moeder stilletjes de verwarmde keuken.