terwijl ze wachten tot zwamma ontwaakt
begint clara te praten:
ze heeft nog niet één toespraak kunnen houden
en de voorbereidingen
op een lang verblijf beangstigen haar.
die hele zoektocht naar die verdwenen boudewijn
kan haar de bout hachelen:
"als iemand wil verdwijnen
dan mag je hem niet zoeken.
hij wil dan niet gevonden worden."
Augustina is woedend
"hoe kom je daar bij?
juist wie zich verstopt
wil gevonden worden!
zeker deze lieve, gevoelige knaap.
ik weet dat hij op me wacht."
clara zegt dat ze dan maar lekker
in haar eentje moet gaan zitten wachten
op de man die niet komen zal,
want hoop is leven maar haar, clara, niet gezien.
ze laat zich niet dollen
door een fantasierijke eeuwige puber.
ze gaat naar huis.
nu vinden ze opeens dat die zwamma
wel heel erg lang roerloos blijft
en ze stoten haar aan en voelen
en raken ongerust.
ze proberen haar rechtop te zetten,
water in haar gezicht te gooien,
haar op de wangen te tikken
en zelfs luisteren ze of ze nog ademt.
dat wel maar nauwelijks waarneembaar.
goeroes sterven niet maar
dat weten ze even niet.
clara wil hulp halen, aug afwachten.
ten slotte haalt clara hulp en wacht aug af.
maar waarheen moet ze gaan, clara?
ze gaat proberen Het Voorgeborchte te bereiken
waar de kandidaatprediscipelen huizen.

volgende: eindelijk rust