index
vervolg index
vorige:
091228 pekela werkt door
pekela ontmoet tureluur
tureluur is een heel klein
vrouwtje
en zoals alle kleine mensen
heeft ze meer aandacht nodig
dan wie toch al met kop en schouder
ter hoogte van zijns gelijken vertoeft.
die haalt ze door aanhoudend
mensen aan te klampen
en hen op de hoogte te stellen
van haar klachten over en vooral
haar ergernissen aan haar man.
pekela stelt zich voor en vertelt
wat haar missie is en dat ze nu
de focus wil richten op haar en piggelmee.
"daar heb je hem niet voor nodig hoor,"
zegt tureluur "je kunt alles aan mij
vragen en ik kan je alles vertellen
wat je wilt weten. die man van me
dat is geen prater en daar zit ik dan ook
mooi mee want ik heb jaren met hem
in een keulse pot geleefd en dan wil
een mens wel eens wat aanspraak.
enfin nu zijn we hier en omdat we
allemaal geen huis mogen bouwen
heb ik hier wel aanspraak genoeg
maar de types met wie we samenleven
zijn ook allemaal niet even makkelijk
om mee om te gaan. je hebt er:
helm de zoeker, die teert op de roem
die het vinden van het verloren zusje
hem gebracht heeft en verder nergens
over kan praten dan gevonden voorwerpen,
dan de dorstige haas, de achtergeblevene
van de twee haasjes heel parmant
die nog steeds verdroten is, vooral
ten opzichte van piggelmee en mij
natuurlijk want zijn relatie was beter,
dus altijd dat gezeur van je zegeningen tellen.
tony morgenstond is zonder zijn vrienden ook
helemaal niet pluis. gelukkig kan ik hem
soms overhalen wat muziek te maken.
dan heb je vonald en ronne die zich verbeelden
dat ze de wereld kunnen verbeteren maar
ze kunnen niet eens met elkaar door één deur
vanwege een meningsverschil over dementie.
ten slotte hebben we betty weterings
die mijn man altijd achterna loopt om hem
op te stoken tegen mij omdat, zo beweert ze,
iemand die zich zo ergert aan een ander
met spoed en weinig misbaar weg moet wezen.
die iemand ben ik dan en inderdaad
ik erger me dag en nacht groen
en geel en bont en blauw aan die slapjanus."
-zozo, dat is me een kluif- denkt pekela
vergenoegd zich in de handen wrijvend.
-ik hoef in ieder geval niet te trekken
om er iets uit te krijgen.
ergeraars zijn vaak zwijgers maar hier
hebben we er een die de publiciteit
niet schuwt en alles wel onmiddellijk
aan de grote klok zou willen hangen.-
tureluur gaat zo op in haar verduidelijkingen
dat ze niet merkt dat pekela een andere route
met haar is ingeslagen en opeens
zijn ze bij vita nova aangekomen,
waar ze neerzitten en luisteren naar
de geluiden van het water onder de boot,
althans als tureluur even naar adem hapt.
dat doet ze iedere keer op momenten
dat ze in tranen is uitgebarsten omdat
haar eigen verhaal haar te zeer aangrijpt.
"wat ergert je dan toch zo?"
"nou breek je me de bek open.
dat zal ik je eens haarfijn uitleggen!"
veert tureluur overeind en dan steekt ze van wal
nog voor de consumpties zijn besteld.