index
vervolg index
vorige: 091228 pekela ontmoet tureluur
de ergernissen van tureluur
die man van me daar erger ik
me
nou werkelijk dag en nacht aan. ik ken
al zijn bewegingen, zijn smoesjes,
zijn gezegdes, zijn gebaren, zijn reacties
en gewoontes uit mijn hoofd. je weet
toch hoe dat gaat, je bent ook
een vrouw, pekela en ik weet niet
of jij zoiets in huis hebt maar
het zijn vooral de kleine dingen die
je ieder moment tegenkomt zoals
dat ie nooit het licht uitdoet
van de kelder, keuken en slaapkamer,
dat ie altijd de deur laat openstaan
vooral die van de weecee, dat ie
zijn schoenen uittrekt en ergens
neergooit net als zijn jas en dan wast ie
zijn voeten niet zodat ik in de geur
van die stinksokken van hem zit als hij
weer eens binnenvalt nadat ie een poosje
heeft rondgezwalkt en om koffie
vraagt in plaats van eens iets voor mij
mee te brengen en me te ontlasten.
zo was het eigenlijk al nadat we
de keulse pot vaarwel hadden gezegd
in een periode waarin we dachten dat
het armoedig was om zo te wonen.
achteraf,...ach achteraf.
we woonden toen heel mooi maar toen
kreeg ik last van die ergernissen van me.
hoe het zit weet ik niet precies maar
jezus zegt dat je geen ergernis mag geven
en als je dat wel doet was het maar beter
dat je zou zijn afgezonken in zee
met een molensteen om je nek.
hij ergert me gruwelijk
en bedreig ik hem daarmee
dan antwoordt hij
dat ik wel klein ben maar niet tot de
door jezus bedoelde "kleinen" behoor.
sinds we buiten wonen en helemaal
niet over kelders en slaapkamers beschikken
is daar geen verandering in gekomen.
ook in de buitenlucht behoudt hij
zijn onbekommerdheid, zijn streken,
zijn onverschilligheid voor mijn behoeften
en opmerkingen. alles is maar vanzelfsprekend
het is vaak
alsof ik tegen een muur praat en nooit
krijg ik waar dan ook een compliment voor,
nooit me eens spontaan en liefhebbend
in de billen geknepen, nooit en te nimmer
een verrassing. het is gewoon
een goeie beste brave voorspelbare man
en zo betrouwbaar. ik zou wel willen gillen!
geursporen verspreidt ie overal als een varken,
een hond, een stinkdier bah, hij markeert
zijn territorium maar ook het mijne.
ik wil me niet onbetuigd laten dus
ik aan het denken over wat ik hier nou
allemaal tegenover kan stellen en dat
is niet makkelijk want je wilt toch
een beetje decent en discreet blijven
ook al met het oog op eventueel
onverwacht bezoek, de grootste crime
trouwens in dit leven zonder huis:
alles moet met takken afgezet
als je een beetje privacy wilt als echtpaar.
je mag echter geen enkel levend wezen
verwonden of amputeren en waar vind je
in een gezond en ongerept moeras
genoeg dode takken? ik zeg wel eens
tegen piggelmee ik zeg piggelmee
ga nou toch eens verder dan je neus
lang is ga eens kijken zeg ik bij jolkapelle,
in die bossen daar. maar het is
een eind lopen en niet dat ie daar
te beroerd voor is en ook kan hij best
sjouwen, het is meer dat hij moet uitkijken
dat hij die wiese walla niet tegenkomt
want die denkt tegenwoordig dat
al die wouden haar persoonlijk eigendom zijn
en als ze je met een bos takken betrapt
dan behandelt ze je zonder meer als
een stroper en omdat ze voor de duvel
niet bang is kan ze wel in de aanval gaan ook.
dat ze die ongehinderd laten rondscharrelen
is mij een raadsel en nu heeft ze ook nog
een fototoestel waarmee ze je leukweg
chanteert waar je bij bent. ze is
helemaal geen houtvester of jachtopziener
maar ze ziet ze wel vliegen als je
het mij vraagt, echt een jolkapeller.