index
vervolg index
vorige: 091229 de ergernissen van tureluur

tureluur is niet te stuiten

"wie van jullie kwam op het idee
om je hier te melden?" wringt pekela
zich de monoloog van tureluur in als die even
zit weg te dromen over de verdorvenheden
van jolkapelle en wiese walla.
opeens begint tureluur heel vertrouwelijk
en zelfs samenzweerderig te lachen:
"ja ik natuurlijk, wie anders!"
roept ze trots: "die man die zit
natuurlijk zo vast als een huis
je zou zeggen het is een autist,
een eigenheimer.ja, wat moet iemand als ik
in vredesnaam met iemand die liever over
vissen en tuinieren praat dan over mij?
hij kan uren met zijn vrienden praten
maar mij geeft hij geen antwoord.
ik dacht hier in een woongemeenschap
te belanden met interessante types
en kijk zelf hoe we er nu bij zitten!"
op slag heeft pekela genoeg van
de gedachtewereld van tureluur.
ze moet alweer als de bliksem
haar huisdieren in- of uitlaten.
ze begeeft zich met de gezwinde spoed
die geërgerden en getergden eigen is
naar haar tijdelijke onderkomen
om daar te herademen en rangschikken
wat ze de laatste dagen allemaal heeft
meegemaakt en aanhoord.
nogal vlakbij hoort ze koekoek roepen.
dat kalmeert haar en ze merkt
dat haar mondhoeken omhoog krullen.
ze legt zich op de bank, slaapt
bijna meteen en droomt over heuvels,
valleien en polders, boeren en
kikvorsen bij keuls water en piggelmee
die tureluurs is geworden en van
vrolijke as keet die kwallen gaat bijten
maar die vliegen met hoge sprongen
over daken en wolken en dan zwemt
ze zelf in ondergrondse watervallen en
ze roetsjt van glijbanen en gillend
ontwaakt ze en ze besluit meteen
enkele dagen in zichzelf te keren
wandelend door de moerassen
naar jolkapelle om daar de freule
te spreken en informatie
in te winnen over hoe wiese walla het maakt.
ze doet niet open als er geklopt wordt
en als het goed donker is vangt ze
haar tocht naar jolkapelle aan.
na anderhalve dag stuit ze
op een soort tentenkamp.
ze hoopt daar een beetje gerieflijk
te kunnen overnachten,
wordt van harte verwelkomd
door een boer die ze niet kent
en in de ontvangstruimte pas
begint haar te dagen dat ze
geacht wordt te hebben afgesproken
voor de een of andere sessie
of cursus, door de boer te geven.
eerst barst ze in geschater uit,
maar dan beschouwt ze de situatie
als een vingerwijzing van het toeval,
en ze schrijft zich in
voor de eerstvolgende werkwinkel
vanwege de intrigerende naam:
"ontaarden".

hier volgen enkele pagina's
die ook op het jolkapelleweb
te vinden zijn.
100112 willems klacht