index
vervolg index
vorige:
091117 as keet komt los
as keet en wong
wong heeft De Foto van De
Dag gemist.
hij heeft ook nog zijn statief
achtergelaten toen hij overhaast
en diepelijk geschokt op de vlucht sloeg.
en nu komt hij schoorvoetend aansluipen,
heel schuldbewust en gewapend
met een allerallerontwapenendste,
uiterst joviale glimlach onder zijn snor.
hij heeft een Topmoment gemist
in de geschiedenis van de kraal
en wijde omstreken,
hij is van nu af voor altijd
De Bange Fotograaf, oh de hel
kan niet zo vreselijk zijn als dit.
wat schaamt hij zich achter zijn masker.
nu moet hij zelfs bang zijn voor
dat iele ventje, die valse profeet
van het allertroebelste water,
dat wereldvreemde natuurgidsje dat altijd
net doet of het overal verstand van heeft,
dat zelfs pekela heeft ingepakt...
zodra de profeet hem ontwaart
begint hij opnieuw te ontvlammen.
hij krijst: "zie daar, zie daar!
het onheil steekt niet
onder stoelen en banken. het kan
uw buurman zijn of een fotograaf.
reken ermee af, laat u nooit nee never
nodeloos vastleggen, gebruik uw middelen,
gebruik de tanden en tentakels
die u verleend zijn als hulp
om uw hoofd boven water te houden
en al wat hindert te vermalen.
ruk uit om te achtervolgen
wie u hinderen maar wees ook mild
ten opzicht van hen die afbeeldingen
produceren en reproduceren gewoon
omdat ze geen aanleg hebben voor ideeën."
de fotograaf zijn ogen puilen uit.
as keet lijkt opeens volkomen uitgeput.
hij zijgt neer op de oever
van de lapidaire invallenvijver,
ontdoet zich van zijn schoenen en
sokken, die nog steeds doorweekt zijn,
laat zijn benen bungelen in het water
en net voordat wong hem
een duwtje kan geven brengt hij uit:
"laten we hem vergeven.
dat scheelt een hoop energie,
een hoger doel waardig."
degene waar dit over gaat
grijpt ijlings zijn statief en hij
rent er voor de zoveelste keer vandoor.