index
vervolg index
vorige:
091117 de onwelkome inval
as keet komt los
"voorwaar voorwaar ik zeg
u,"
roept as keet met zijn hoge
ietwat hysterische stem, zo luid
dat wekerd even onderduikt
en qually een tentakel over
haar linkeroor hangt.
"de tijden zijn rijp het is
nu of nooit overal zijn
er tekenen aan de wand
het verval is onder ons en
daarmee ook de wedergeboorte
en glorie want zolang, zeg ik u,
zolang de lepel in de brijpot staat
hoeft niemand zich te bekommeren
om valse profeten en kinderlokkers;
er waait een straffe zuidwester immers
die al wat ongerechtig is zal meevoeren
zal optillen en te pletter doen slaan
in helse spelonken dus niemand hoeft
angst te hebben want de
engelen
des velds die maaien niet die
zaaien het brood der gerechtigheid
en alom zal er wederopstanding
en bloei zijn, verwantschap en sterk gezag.
om dit alles, dat reeds heden
onder ons is te verwelkomen
nodig ik u allen uit voor
het meezingen van het welkoms- en
tevens afscheidslied van al wat spreekt
van weemoed en verlangen. we zingen
"rolling home".
as keet is zo opgewonden dat hij
zelfs persoonlijk in actie komt:
hij wijst de kwallen een plompenblad,
geeft de fotograaf een teken,
neemt pekela bij de hand,
leidt haar de vijver in
en dompelt haar onder.
de sterke vrouw die zo geboeid
stond te luisteren dat ze zich
als vanzelf willoos liet meevoeren,
komt, omdat as keet wat traag was,
proestend en hoestend boven en terwijl
hij haar omhelst spuugt ze
een opgedane inval op het droge...
jawel, precies die waarmee
de kwallen problemen hadden.
wong is opeens nergens te bekennen
zodat het lied niet erg
veelstemmig van toon wordt,
ook al joelen de kwallen en gilt
as keet zelf overal bovenuit.
de vijverbewoners zijn opgelucht
en iedereen feliciteert pekela,
die nu toch echt even
de kluts kwijt is en de regie.