index
index
ivyrose
vervolg index jolkapelle
vorige: reacties historisch perspectief
wat bezielt de freule?
wat doet een zo
ondernemende, en tegelijk
uiterst strikte freule in de bongerd?
de aloude hang van de decadent
naar het "eenvoudige landleven"?
wat bezielt deze fanatieke dame
om zich zomaar plompverloren te nestelen
in een oud prieel met wat bijschuurtjes?
en waarom wil ze voorzichtigjes kennis maken
met het dorpsleven, terwijl ze toch zo rustig
en op haar gemak in de boogaard
de appelen kan zien bloeien, tot wasdom komen,
vallen en wegrotten?
wat wil deze onverbeterlijke wereldverbeteraarster
hier in dit godvergeten oord?
wil ze de wereld redden,
die niet gered wil worden?
in jolkapelle slaagt ze er niet in
om geestverwanten te vinden
op het gebied van propaganda van ideeën
van veganistische aard.
ze is lang niet de enige die geen dieren
eet of wil gebruiken maar de andere dorpelingen
kennen het gebruik van je ideeën
te trachten te verkopen niet.
ligt hier nu een taak voor haar
of moet ze er een voorbeeld aan nemen?
zoveel onzekerheden.
de wereld zit zo dolgedraaid in elkaar
dat je je oren niet kunt geloven
als je hoort wat er omgaat.
zo zou de veelbesproken honger de wereld uit zijn
als niemand meer dieren at, het geld
dat wordt opgebracht om arm Afrika op te stuwen
in de vaart der volkeren en
de honger te ledigen, wordt besteed aan wapens
om elkaar mee om zeep te brengen.
de vluchtende volksstammen loeren
op een naïef democratisch land
met veel overbevolking om veilig
in te worden opgenomen, kinderen
worden vanaf de wieg gestimuleerd
om zo gauw mogelijk overal een Eigen Mening
over te hebben en die met alle
jeugdige kracht en overmoed die in ze is
te propageren en door te drukken.
oma bongerd draagt het hart
niet meer op de tong, in familiekring,
maar leert langzaamaan in Jolkapelle
toch enige vertrouwelingen te maken,
met wie ze "onbekommerd de grootste waanzin"
kan uitslaan, zo maar doordeweeks.
onder het mom van wandelen en fietsen
overleggen ze, uiten ze zich en
bemoedigen elkander. zelfs maken ze plannen
voor de toekomst. "dat is zo opwekkend! "
heeft de freule zich laten ontvallen.
"en veganisme is weliswaar noodzakelijk,
maar er bestaan nog meer belangrijke zaken."
de kronikeur, de poeet, tolma zelfs
blijken tot haar verbazing bevlogen lieden.
en dan pas ziet ze
dat er bijna niemand woont
die niet reeds geruime tijd
aan zijn tweede jeugd bezig is.
-ik ben in een ouwemensendorp beland-
spreekt ze voor de spiegel,
waarin ze zichzelf ook al nauwelijks herkent:
-behalve wat bezoekende kinderen
en kleinkinderen zie ik nooit jongelui,
jonge gezinnen om me heen,
mensen die zwoegen en werken en
sparen voor de toekomst en plannen maken
en weinig verleden hebben en veel toekomst.
jolkapelle is dus een denktank, een levendig dorp,
het absolute tegendeel van een slaapstad.
iedere inwoner beschikt over voldoende tijd
om van alles te kunnen bedenken en uitvoeren,
alsmede om allerlei en iedereen
in beschouwing te kunnen nemen,
hetgeen niet zelden leidt
tot enorme wolken van ergernis
die dagen-, soms maandenlang blijven hangen.
ja dat is een ernstige kwestie:
hoe ontkomt dit schone oord
aan de vernietigende kracht
van pietluttigheid en ergernis?-
ze knikt zichzelf toe:
daar ligt haar roeping,
daar is ze voor gekomen.
ze nodigt de vreemdelinge uit
naar aanleiding van een gesprek
dat ze met haar had
aan de ontbijttafel op de ochtend
van de gedenkwaardige verdwijning van Tante.
die zal een heldere straal
kunnen doen schijnen over jolkapelle,
hoopt ze...