index
index ivyrose
vorige: "ik wil de kleine dingen noemen"

van oude mensen...
de dingen die komen gaan

de kronikeur heeft de poeet een geheim ontfutseld
dat hier meteen wordt geopenbaard:
de poeet gaat korte verhaaltjes schrijven
over de oude mensen in Jolkapelle.
dat komt zo: altijd maar wachten op inspiratie
en je hartenbloed op papier sproeien
terwijl toch niemand snapt wat je bedoelt
mag in de negentiende eeuw een zeer zinnig
tijdverdrijf zijn geweest,
in deze turbulente tijden word je niet gelezen
en volgens sommige jonge mensen zelfs wèl geleefd.
wat is dus zinniger voor een poeet
dan zich bezighouden met een categorie
die nog belangstelling heeft voor poëzie
en beschouwelijkheid en vooral ook alle tijd heeft?
de poeet kent erg veel ouderen met wie hij
op de begraafplaats, het hangouderenbankje
of gewoon op straat, filosofische en
minder filosofische discussies voert
die zijns inziens meer zoden aan de dijk zetten
dan dat gezeur altijd van de mensen
die nog midden in het leven staan
van drukdrukdruk en geleefd worden.
kortom hij zal rondgaan als altijd
en boekstaven wat er leeft:
hun verhalen, hun angsten en ziektes,
hun vaak ongecompliceerd originele kijk
op het leven, zoals het zich dagelijks
aan ze voordoet.
op de volgende pagina begint het eerste verhaal.

volgende: reanimatie