als beide ouders werken wordt het kind ondergebracht
in een kinderbewaarplaats met een eufemistische naam
of bij grootouders.
verstandige ouders verdelen dat een beetje:
beetje kinderbewaarplaats, beetje grootouders.
voor de kinderbewaarplaats
moet diep in de buidel worden getast.
de grootouders zijn gratis maar smeken om dankbaarheid
-niets is moeilijker voor een werkende ouder dan dankjewel zeggen-
terwijl ze blij mogen zijn dat ze gevraagd worden.
aan de kinderbewaarplaats
-waar deskundigen werken-
kunnen eisen worden gesteld.
aan de grootouders
-die alleen maar ervaren zijn en niet up-to-date-
WORDEN eisen gesteld.
omdat veel grootouders dus al jaren "uit de kinderen zijn",
er nog geen opfriscursussen voor hen bestaan en
ze nogal eens neigen naar verwerpelijke verwennerij,
het stellen van onmogelijke eisen, sprookjes vertellen,
rare liedjes, te grote toegeeflijkheid, gemakzucht,
kleine geheimpjes, oude verhalen,
ontoelaatbare grappen en grollen
open boekjes over de ouders of zelfs kritiek,
verwennen met ijsjes of andere ongezondheden,
moeten de ouders ook nog eens de moeite nemen
om erop toe te zien dat het kostbare kind
bij opa of oma wel de gewenste behandeling
en opvoeding krijgt.
de dame in de bongerd is dol op haar kleindochtertje
en mag graag met haar ronddolen
langs beemden en plassen.
dan hebben ze allebei een rugzakje
vol heerlijke en noodzakelijke spulletjes
om volop te kunnen genieten van het buitenleven,
dat het kind in de kinderbewaarplaats en
-omdat de ouders het te druk hebben in de weekeinden-
helaas verder, moet ontberen.
je kunt het kind geen natuurliefde opdringen
maar je kunt het wel leren blazen naar een paardenbloem
en leren meekwaken met de kikkers,
de schoonheid en het gevaar tonen van de berenklauw
en mee laten joelen met de balts van de kieviet,
leren luisteren en en stil zijn
om kleine dingen te ontdekken,
het geroep van de koekoek leren interpreteren,
het eten en gegeten worden doen meevoelen,
de komst van lente en winter doen ervaren,
leren vliegen in de wind en genieten
van regen en storm,
wolkenfantasieen laten opkomen
en bloemen leren koesteren
zonder te hoeven plukken, vernielen, toe-eigenen.
van die dingen doet moeder, schoon- en grootmoeder
op de dagen waarop ze haar kleindochter ziet.
en nu willen de ouders dat verbieden!
want voor je het weet
zit het kind onder de teken,
krijgt het de ziekte van Lyme,
wordt het op de hoorns genomen,
gebeten door muggen,
leeggedronken door bloedzuigers,
verdrinkt het in een sloot,
valt het uit een kersenboom,
gaat het tenonder in een moeras,
krijgt het een appel op zijn fontanel,
stopt het een noot in haar neus,
wordt het getroffen door de bliksem,
aangevallen door een dolle vos,
gepikt door een zieke kip,
besmet door malariamuggen
-jaja die zijn er en dat komt van de opwarming der aarde!-
snoept het van giftige vliegenzwammen,
wordt het belaagd door een zwerm opgejaagde bijen,
breekt het zijn been in het kreupelhout,
poept er een vogel op haar mooie jasje,
springt er een wilde man uit de bosjes,
wordt het omvergelopen door een losgebroken stier,
ontvoerd door een wolf,
besmet door een rat,
opgegeten door een reus,
onder de grond gestopt door kabouters.
neenee dat is allemaal veel te gevaarlijk,
vooral omdat oma ook de jongste niet meer is
en soms wat vergeetachtig en verstrooid.
het is jammer van de goede bedoelingen
maar helaas is het onverantwoord
om op deze manier de gevaren over zich af te roepen.
daar moet een eind aan komen.