het is een tijdje stil geweest
in de Jolkapelse dreven.
niet dat er niet van alles plaatsgreep
dat zeer de moeite van het boekstaven waard is
maar de kronikeur had bezigheden elders
om de turbulente ontwikkelingen
in het Kraalse te registreren
en hij had zijn handen vol
aan de Altijd Ongedurige Tante Guus,
die daar voor onderzoek haar domicilie heeft
en ieder moment het moeras intrekt
om in het diepste geheim
haar verloren geliefde te zoeken, die
-verklappen we alleen hier-
niet Franciscus en wel Boud heet.
Franciscus is de grote broer van priorin Clara,
met wie Tante een tijdje in het moeras heeft vertoefd.
Franciscus is er niet meer maar Boud is
-voor zover bekend en gehoopt-
alleen maar verdwenen, en wel
op eigen initiatief,
omdat hij meende alleen maar zelf
zijn eigen problemen te kunnen oplossen,
zijn eigen leven te kunnen leven
-wat dat ook moge betekenen-,
zich aan eigen haren uit het moeras
naar boven te kunnen trekken.
dat verdriet Tante zeer.
ze doet waarvoor ze is aangenomen
in de Kraal en probeert
haar aandacht op andere wezens en ideeen te focussen,
maar 's avonds laat slaat het verlangen toe
en zul je haar niet thuis aantreffen,
maar ook in het moeras zul je haar niet vinden.
ze houdt zich daar angstvallig schuil,
verstopt zich voor eventueel nieuwsgierigen.
de laatste tijd begint ze zachtjesaan te bevroeden
dat er helemaal geen nieuwsgierigen zijn,
maar -en dat is veel erger-:
Boud vertoont zich ook niet.
zelfs niet aan haar alleen dus.
hij heeft zich wel eens laten ontvallen
dat hij "overal vanaf" wilde en ook nog
"een nieuw leven opbouwen"...
-wat dat dan ook moge betekenen!-
niet met haar blijkbaar.
daar moet ze zich wel
maar kan ze zich maar niet bij neerleggen:
ze kijkt en roept en verlangt
en keert woedend op zichzelf
met trage passen huiswaarts.
geen wonder dus dat ze
het zo geplaagde hoofd en hart
dikwijls niet helemaal bij de onderzoekingen en instructies heeft.
wist ze hem maar te vinden,
kon ze maar even zien en horen
hoe het hem gaat,
mocht ze maar even in zijn ogen kijken...
Uw kronikeur heeft er een hard hoofd in
dat Tante ooit zal vinden wat ze zoekt
en daarom laat hij haar voorlopig achter
met een wat pijnverwrongen hart
om zich ditmaal te storten
in het Jolkapelse dorpsgebeuren,
alwaar de dame in de bongerd
ook al in een penibele situatie is beland:
niet alleen gaat de hele wereld
in sneltreinvaart naar de bliksem
en staan haar activiteiten niet in een goed daglicht
bij de nogal aardse Jolkappellers,
nu heeft ze ook nog eens moeilijkheden
met het invullen van haar grootouderrol.
jaja de dame blijkt grootouder te zijn.
ze heeft een kleinkind dat ze maandelijks ziet.
dan mag ze er een dagje voor zorgen
terwijl de ouders werken.
de dame is dus niet alleen grootmoeder,
maar ook nog moeder en schoonmoeder,
en dat laatste valt om den drommel niet mee
aangezien van schoonouders
vanouds geen goeds kan komen.
er is nu wel de VOBEK,
maar de specifieke problemen van
het groot- en schoonouderschap
komen daar totaal niet voldoende aan bod.
ze heeft geen partner
om dingen eens mee door te nemen,
dus ze voelt zich nogal snel teveel en verkeerd.