en in hun kielzog ook nog eens redacteur dies meer,
verder de kronikeur, ook al "van daar"
die zich bepaald niet stilletjes
in een hoekje liet drijven
heeft onrust gezaaid en tevens
het jolkapelse dorpsleven enorm geīntensiveerd.
het zou mogelijk zijn dat de verslaggeving
in handen van wiese walla meer oog heeft voor,
en beter geīnformeerd is dan, die
van voornoemde kronikeur, die toch
altijd ook half met zijn hoofd
in de kraal zat, en zijn oren ook niet zo
fijntjes te luisteren kon leggen als wiese.
inmiddels is wel bekend geworden dat zij
weliswaar alles wat er gebeurt
of wordt besproken,
dag en nacht op de voet volgt,
heel letterlijk vaak,
maar dat haar neef -de poeet zoals welbekend-
voor de schriftelijke vastlegging tekent.
hoe het ook zij: de dorpsactiviteiten
zijn haast niet meer bij te benen
voor haar smalle enkeltjes,
maar de poeet vindt het heerlijk
en vergezelt haar waar hij kan
voor zover hij zelf geen plannen
aan het beramen is of aan het filosoferen
met wong en de kronikeur.
de heren zijn aardig op weg om uit te groeien
tot de geduchte klasse van de hangouderen,
zoals ze daar zo dikwijls
in het licht van de ondergaande zon
zich zitten te vermeien op "het zinkend schip".
ja neef poeet kan er geen genoeg van krijgen
zijn dagen op deze wijze te vullen
zodat zijn hartenbloed gewoon kalmpjes,
desnoods een beetje kolkend
door zijn aderen kan blijven stromen.
hij krijgt bovendien meer positieve reacties
op deze verslagen dan ooit op zijn poëmen:
"niet dat dāt ook maar in het minst
een indicatie is van kwaliteit,"
is hij als de bliksem iedereen voor,
"maar het geeft me toch wel
een wat mildere blik op het leven".
welaan, wat willen we nog meer?
de afgelopen maanden zijn er heel wat
gemeenschappelijke activiteiten ontwikkeld,
en vele, van nature nogal ingekeerde, jolkapellers
zijn uit hun hokjes gekomen, en nemen
met groot plezier deel aan menige bijeenkomst.
verrassend is het dus
dat uitgerekend de fręle freule
met een activiteit aankomt
die je zeker niet achter haar zou zoeken,
nou ja, activiteit....het is meer een competitie,
een vanouds zeer dorpse wedstrijd in andere contreien,
maar de freule heeft hem met enkele aanpassingen
geschikt gemaakt voor de oudere jolkapellers.
het hele gebeuren
kan maanden in beslag gaan nemen
gezien de geweldige conditie
waarover de deelnemers beschikken,
en de steun die ze krijgen
van hun achterban en eigenlijk
van alle dorpsgenoten.
na op de kop af 50 dagen
zijn er nog maar 2 volhouders over.
u ziet ze hier volop in de wedstrijd
en gelukkig bij mooi weer, hoewel de ochtenden
al wat herfstig worden, de avonden korter
vol spinnenweb en huivering.
wie oh wie zal zich binnen twee maanden
jolkapels kampioen paalzitten mogen noemen?
volgende: de wachtenden