index ivyrose
vervolg index jolkapelle
vorige: de freule komt
op de thee
even ontmomd
de vermomden nestelen zich gezellig op het balkon
en genieten van dat niemand ze ziet
terwijl ze verlekkerd uitkijken over
steden en daken, trams, lanen en torens
onder wisselvallige wolken in loeiende wind.
lieden die veel voor anderen overhebben
zijn vaak karig met hun interieur,
zelfs en vooral als ze nergens afstand van kunnen doen.
de kleine tafel,
waaraan je al etend elkaar in de huig kijkt,
de warme bank die uitnodigt tot dicht opeen zitten
of zelfs liggen, jaja opeens denkt de freule
aan de afstandelijke meubilering bij wanny thuis,
waar geen bank te vinden is en waar gasten
altijd ver verwijderd door een grote tafel
op afstand worden gehouden.
er is geen sprake van pronken
met andermans veren,
geen gedonder met mode,
geen boodschap aan design.
alles is ordelijk gestapeld in dozen in zijruimtes
om de woonkamer een rustig
en leeg aanschijn te geven,
en in een poging alles onder controle te krijgen.
met zulke kleine noodzakelijke meubelen
zou je zeggen dat alle creativiteit gesmoord wordt,
maar dat blijkt geenszins het geval:
overal hangen schilderijen in pasteltinten,
die zo uit de lucht lijken gestapt,
er staan beelden van vermomde figuren,
die even aan moslima's doen denken,
want per slot maakt iedere artiest
altijd en altijd weer zichzelf.
de dame kijkt en drinkt
de thee en peinst en denkt:
ze zijn mij zeer vreemd
en ook weer zeer verwant.
alleen woon ik liever in de bongerd
ook al heb ik daar wel eens last
van vreemdelingen en poëten.
"kom freule, we gaan de musici beluisteren!"
onderbreken de vermomden haar en ze grijpen
hun petten en dan gaan ze
voorzichtig langs de balustrade
en met een laatste blik op de daken,
de torens, de wolkensilhouetten,
waarmee de hemel zich bedekt,
zoeven ze naar beneden.
de vermomden tonen haar
de krochten van het hoge gebouw
en het lijkt haar dat alles
een gruwelijke keerzij heeft.
ze gaan gedrieën naar de muziekartiesten.