22 april 2025 (ver 22 april 2025)  spelling is voor tevredenen en legen

cultuur- / kunstgeschiedenis

250531 (004)
“Ik, Halakhavin, leidde het monster af zodat Methylu (en de anderen) gered werden.”
Ik riep het monster toen het ons had gezien. Het monster kwam dus op mij af en pikte me zo op…

“…als voer voor haar kroost…”
Ze had een jong. En een grot vol bones.

“in de grot met de reeds voorspelde, gevaarlijke lichtstraal.”
En ja hoor! Zuiver voorspeld door Methylu! En dat het gevaarlijk was bleek direct toen het monster weg werd geroepen, en zich daar niet tegen kon verdedigen.

“Daarom kon ik mij simpel tegen de verblinding en zo verdedigen.”
Door de voorspelling had ik de hele tijd al een blindoek in de aanslag.

“een beetje behoorlijk verslaan ging niet zo heel goed met een blindoek op.”
Ja, dat krijg je, zeker zonder blindfighting.

“het licht werd tegengehouden door Methylu”
Met haar mantel hield ze de ingang van de grot donker, en kon iedereen die daar was eindelijk echt iets doen. Het kroost verslaan bijvoorbeeld. Of mij ondersteunen… Methylu was dus met afstand de heldhaftigste Held(in) van ons allen!

“Het grote monster gaat mij niet ontsnappen!”
Ik maak een krachtval waar ze niet van terug zal hebben. Met mij als bait in het midden. Dit wordt Het van Je!


250510 (003)
“Ik, Halakhavin, vond zonder problemen de geheime ingang”
Ik leunde in pose tegen de wand en viel zo naar binnnen met een skill‐check 1.

“Wat ze daar verder nog wilden is nooit duidelijk geworden.”
We werden in het donker fel en hard ge(ver)slagen, in de hinderlaag gelokt, enzovoort. Het deel van het armor dat Jamakard kwijt is, hebben we dus niet kunnen bemachtigen.

“Ik ben hier om het monster te verslaan! En daarover heeft onze schone Methylu al een rake uitspraak gedaan.”
Ik had me voorgenomen om ten eerste voor van alles en nog wat orakels te raadplegen, en dan twee, me daar dan aan te houden. Methylu is mij geen raadsel. Dat gaat nog wat worden…

“Het laatste stuk is heel steil. Pas op voor verblinden door de man in het raam”.
Keurige klassieke uitspraak.

“Ik versla het monster ook zo met blinddoek aan.”
De interpretatie ging nu wel heel makkelijk.


250419 (002)
“Ik! ben hier gekomen om Ulieden te redden!”
Het bleek dat Methylu, behalve gewiekst in rituelen (of fertility), ook vaardig is in het zingen. Ze maakte na de redding een prachtig en waarheidsgetrouw! loflied.

“Zak je in de grond? Geen zorgen. Ik red …”
Bij de aanval op ons kamp, omdat we met een priemgetal aantal mensen waren, zakten we in onze slaap in de grond. Daar kon voor gesaved worden, ik koos echter om met mijn save Methylu de grond uit te helpen. Die lag toch boven.

“… mijn muze …”
Dat ik haar mijn muze noem is dus ietwat getwist, zij maakte een lofdicht op mij, (nog) niet andersom. Maar je snapt waar ik heen wil. Mijn wapen is nog helemaal maagdelijk.

“ … en Ik zàl haar lief hebben!”
Methylu en ik begonnen al gauw te flikvlooien En alleen van de eerste keer weet ze zeker dat ze er niet zwanger van was geworden. Maar ik heb me elke kans aanvergrepen. Ene Jesuz had ineens ook een oogje op mij. Zo erg zelfs dat hij met ons mee ging reizen als hij maar met mij kon zijn. Hoewel Methylu dat nu ook weer niet zo heel geinig vond, ging hij zich ´s nachts ook nog met ons (beter gezegd mij) bemoeien. Hij en ik zullen er niet zwanger van zijn geworden. (Had ik al gezegd? De toon was gezet!)

“Al blijf Ik er zelf in!”
Ik kreeg 3 schade bij het in de grond zakken en was wederom out. Ik werd gelukkig gered door Methylu en Jammadh, en het monster werd verslagen door Jalil en Jamakard.

“ ‘Word je boerderij geplunderd?’ Ik!, Halakhavin!, Zoon van Voltes!, Ik verdedig hem! Komt een hongerig monster … ”
Okee, en toen dus bij de stad die wordt aangevallen. Een echtpaar kwam naar ons toe “Bent u een held?” –"Ik ben een held!" “Wilt u dan onze boerderij beschermen tot de oogst binnen is?”
–”Ik, Halakhavin zal zorgen dat er niets met jullie boerderij gebeurt (terwijl ik het monster versla)… Waar is het monster? Vertel meer van het monster.”

“… met een lage slurf je doden en opeten? Ik!, Halakhavin!, Zoon van Voltes!, Ik zal het tegenhouden!”
“Het heeft het lichaam van een stier, de vleugels van een zwaan, de kop van een geit en een kop van een adelaar, en (en dat wist ik nog niet) de penis van een olifant!”

“Want Ik ben Halakhavin! Goden hebben gesproken!”
Op een paal bij een dorp stond een vreemd gevormde 9‐kantige steen. Ik poseerde ernaast om aan te geven dat een standbeeld van mij dat net zo goed zou staan. Dus ik was verbaasd dat ik (sinds jaren kan ik wel zeggen) een d100 (percentile) mocht rollen voor wat goden daarvan zouden vinden. Alleen 001 zou iets opleveren. De tweede worp, geposeerd als discuswerper in een oude vervallen tempel: 001! Daar kwam er er dus achter dat ik de zoon ben van Voltes. (“DIEN MIJ, ZOON VAN VOLTES!”) Wie dat riep, en wie Voltes is hebben we even laten gaan. Daar komen we nog op terug.

Voorlopig ben ik erg blij met de nu al merkbare specifieke kenmerken van deze era. Je kunt demi god spelen (doe ik). Magie wint aan sterkte. Zal wel, maakt mij niet uit. Goden lopen over de wereld! Ze bemoeien zich zeer actief met de wereld en de mensen erop.

Ik meen nog ergens een ander effect te hebben gezien wat op demi gods van toepassing was, behalve die lvl plussen voor één ronde op één ability score. Iets veel subtielers. Maar ik ben vergeten wat…. Deksels. Of was het juist dat eenvoudig contact maken van demi gods met gods?



250322 (001)
Halakhavin
Bronze age, dus er lopen half goden over de wereld.
Ik ben half god. Dat heeft (allerlei) voordelen. Die me later duidelijk zullen worden.
Vooralsnog ben ik bij mijn moeder opgegroeid maar nadat ze (al vrij vroeg) is overleden ben ik als wees in en bergdorpje in de buurt van Serephon. Mijn moeder, wordt gezegd, was het mooiste meisje van het bergdorp, en de wijde omtrek. Lang was het onduidelijk, maar ik ben de zoon van een god (en mijn moeder). Hoe dat zo precies in z’n werk is gegaan vertelt het verhaal niet. Wie de god is, ook niet. Er is van alles mogelijk. Ik was geitenhoeder in het dorpje. Het is nu tijd mijn roeping te zoeken en dan te volgen!

Het verhaal met de smeden, zwaarden, en munt hebben we voor het gemak even geparkeerd. Direct heb ik me als vrijwilliger Held opgeworpen om te vechten tegen een legendarisch monster dat een stad aanviel. En daar gingen we dan. Met een prachtig orakel, met wat volgers(m/v) / oppassers(m/v), met een kok die kan afwassen, en een priester.

Halakhavin (man, dat ben ik)
Jalil (man, fighter/afwasser (kok) Kan ik koken dan?)
Arsana (vrouw, fighter belast met het terugbrengen van Methylu)
Methylu (vrouw, ontsnapt, kwistig getatoeëerd orakel van de sekte voor een vruchtbaarheids–…, … afijn, zoiets. Ze kijkt met haar oog!)
Jamakard (man, volgens mij belast met het in de gaten houden van Methylu)
Jammadh (man, priester)

Sowieso leid ik ze.

En dan dat verslag.


“kon nog net voor de doodklap springen die bedoeld was voor Methylu”
Onderweg, eerste dag kwamen we langs een dorpje dat last had van Tusken. Ze hadden dorpelingen gevangen en gegijzeld. Ik zwoer dat we ze terug zouden brengen en we zochten ze in het bos.
We vonden 3 gasten met kenmerken van wilde zwijnen. Tusken.
Eéntje wilde Methylu gaan slaan. Ik probeerde af te weren

“Daarbij ging ik wel, maar heldhaftig, neer! (Mostly).” Ik kreeg direct, nog dik voordat ik iets kon doen, 11 schade van die slag en ging out. Ik stond exact op 0 hp´s. Dus je ziet hoe mooi in pose ik val en out ga. Geheel in hero–stijl.

“De dankbare dorpelingen kunnen opgelucht ademhalen. Die zullen mij niet snel vergeten! Op naar de volgende heldendaden!”
Arsana, en ik meen Jammadh rolden de hele zaak verder op en iedereen werd gered. In het dorp vierden wij, en ik ook, toen luidkeels onze eerste overwinning op hun kosten.
De toon is gezet.