24 mei 2021  (Laatste aanpassing 9 juli 2021)   30 november 2005

Verschillend uiteenlopend

Geinig! Deze pagina heeft zich bij nader inzien ontpopt tot een cliptips pagina. Youtube dingetjes en veel dezelfde muziek. Als dat zo doorgaat, maak ik daar een aparte pagina voor.


Barbeelaanbeet.

Mooie korte compilatie van die andere vis die de moeite van het vangen waard is. Misschien is het de muziek. Ik vind het prachtig.





Cliptip

Orde en netheid staan natuurlijk hoog bij mij in het vaandel. En het efficiënt gebruiken van de beschikbare ruimte hoort daar zeker bij. Gelukkig is hier een japanse clip waarin wordt uitgelegd en voorgedaan hoe je efficiënt je was even opvouwt. Het is in het Japans, maar gelukkig is het ondertiteld. Op de achtergrond hoor je de geluiden van de fijne Japanse theaterkunsten en poppenspelers.






Igorrr (Franse muziekant en in dit geval collectief)

Het eerste wat je moet weten van Igorrr, is dat Igorrr de geluidstechnicus, compositeur, mixer, en producer is. En hij speelt ook nog wat losse dingetjes, en gitaar. Gautier Serre, artistennaam Igorrr. De andere 5 of 6 of zo rest erbij is het collectief.
Hij heeft het blijkbaar in z´n hoofd gehaald wat effecten van z´n muziek in z´n studio – of is het thuis? – even eerst op te nemen. En met dat in je achterhoofd merk je wel ineens dat hij zorgt dat de verschillende instrumenten en stemmen ook in hun zuiverste vorm worden gebruikt. Niet de gitarist bepaalt wat precies wat de beste hardrock sound uit een gitaar is, dat doet uiteindelijk de geluidstechnicus. En die gaat er ook over. Gelukkig – in dit geval – is Igorrr zelf zowel de technicus als de gitarist…
Maar goed. Hij had blijkbaar een nogal lege database met geluiden. Want werkelijk alles moest nog opgenomen worden als ik die documantaire zo eens bekijk. Van koor en opera tot demonisch schreeuwen, klavecimbel, kippen en Indiase sitar. En dan komt hij zelf nog even aanzetten met een Commodore 64 en jaren 80 MIDI sequencer.
Wat het collectief maakt is werkelijk tot de rand afgevuld met kleine dingetjes, vindingen, extra vulling, prachtige stemmen, demonische schreeuwen enz, enz. Alles zit er in. Stofzuigers, klassiek, fikse hardrock, analoge synthesizer. Iedereen gaat regelmatig tot het gaatje. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de drummer. De hele ducu is een lust om naar te kijken, en dan later wellicht ook om naar te luisteren.
Het is wel dusdanig “vol” dat ikzelf in elk geval geruime tijd nodig had om het hele album in één ruk te kunnen luisteren. Het is dan ook wat minder geschikt als achtergrondmuziek. Al zou ik het wel geinig vinden in de lift. Het is voor veel mensen behoorlijk stevige “Hardrock” waar ze zenuwachtig van worden.
Alle gekheid op een stokje: Alle artiesten, van de violist tot de accordeonist, tot de zangers en -essen tot de geluidstechnicus en de klavecibliste spelen en zingen vreselijk goed. Ik voor mijzelf vind het de beste muziekontdekking sinds jaren! Zou iemand het misschien iets te ruig vinden? Het is (onder andere) niet kinderachtig.
Ik ga niet alle losse songs opnemen, maar welke je ook kiest: Ze zijn vol.
Ritme: Drums. Af. Daarnaast en doorheen Percussie: Af. Daarnaast en doorheen samples, loops en computer tweaks: Af.
Bass: Basgitaar. Af Daarnaast en doorheen Cello: Af. Nog andere samples of exotische lage geluiden: af.
gitaar: Gitaar/snaar instrumenten, 4, 5 soorten zomaar. Allemaal tot in de puntjes. Af.
piano/snaarinstrumenten, het gaat maar door.
Waar je je ook op concentreert, het is allemaal de moeite waard. Vol. Als een druk schilderij waar je altijd weer iets nieuws aan kunt ontdekken. Misschien is dat ook het barokke eraan.
Doe geen moeite de teksten te doorgronden, het is geen (gangbare) taal.
Hier de 3 delen over het maken van het album Savage Sinusoid. Ik kon die CD tot mijn verbazing en ergernis in winkels in Limoges overigens niet vinden. Ik vind dat helemaal niet zo ver van die studio van Igorrr af. (In de buurt van Clermont-Ferrand.) Niet te vinden, en ook niet iemand die er van had gehoord… Maar mijn Frans is fort minable.

     




Hout en hamers.

Gewoon een beetje klussen met de troep uit je tuin. Er is geen individuele stap die ik niet zou kunnen, maar alles bij elkaar zal het niet meevallen. Ik heb het idee dat hij er ook wel een paar dagen mee bezig is geweest. En dan tel ik alleen de droogtijden. Mooi gereedschap, mooie hamer.






Corpo–Mente (Franse band)

In die studio van Igorrr opgenomen, hij is degene die gitaar speelt. Maar het is dan ook zo´n prachtig nummer weer. Genre–technisch wat problematisch, Corpo–Mente krijgt de volgende tags mee: Baroque music, Heavy metal, Trip hop, Opera. Zij komt hier ook weer heel aardig in uit. Want zij kan werkelijk alle kanten op zingen. Van alleen al in dit nummer ingetogen tot episch. En wat ze ook zingt, het is met volle overgave. Die baard zingt, in het begin zeker, de hogere stem. Ik heb nog niet geluisterd of hij niet toch de beste zanger van de twee is, maar in dat geweld… Hij kan wel aardig bassen viel me op. Die gitarist en drummer moet je trouwens ook niet onderschatten. Met name de drummer heeft de hele tijd zo'n buddhaglimlach. Zo´n beetje livig opgenomen, prachtig.







Uitvinden. The Jettle.

Colin Furze is uitvinder. Hij wordt niet zenuwachtig iets uit te vinden wat een beetje geluid maakt en waar eventueel (of beter: bij voorkeur) vlammen of explosies van komen. Maar hij maakt daar dus wel hele bijzondere dingetjes mee. Niet alles kan altijd even nuttig ogen. Een mannelijke kop thee! En zo hoort het ook in de wetenschap of uitvinderij. Pas wel even op dat je tot het eind kijkt. Tot en met zijn overwegingen en marketingplan.






Jinjer (Oekraiense band).

Wat zal ik zeggen.
Het lijkt me een heel goeie drummer. Hij slaat een lastig ritme, zeg maar gerust lastige ritmes met lastige overgangen in zevenden, zesden, vierden, derden, met ook nog met veel gemak heel veel kleine versiering erin gefriemeld. Ingehouden als het moet, beetje doorgeslagen als het ook moet. Allemaal in dit ene nummer. En alles kneiterstrak.
De bassist, veel chromatische intervalletjes, loopjes, kneiterstrak.
Prachtig opgenomen. Iedereen lijkt eigenlijk in z´n eigen wereldje te spelen, maar schijn bedriegt blijkbaar want alles is ongelooflijk precies op elkaar aangewezen en versterkend.
De gitarist heeft ook wel wat te doen. Van jazzy naar rock naar metal, in feite met de klik van één knopje. Ik weet nog niet of ik het een of andere ingewikkelde riff vind, of een hele serie moodchangings. Hij speelt ook kneiterstrak, natuurlijk.
Het is meer dan een song. Het is een compositie. Zelfs dat half hoge licht klopt. Er is ook tekst. Over vissen. En vissers. Die komen er niet best af. De zangeres is, als ik goed begrijp, zelf sterrenbeeld Vissen.
Alles is als een volle composition in elkaar gedraaid, soms jazzy, soms niet, allerlei lagen, tempowisselingen. Het is gewoon hardrock.
En dan de zangeres. Die heeft zeker 3 volledig verschillende stemmen die ze volledig onder controle heeft. Voor de niet–professionele zangers onder ons: ze staat als een huis, gegrond. Dan is ze angstaanjagend, dan verlichtend, dan krijg je er kippenvel van. Ze gebruikt wonderlijk genoeg een techniek die geen kracht direct op haar stembanden zet (gelukkig maar) en waarbij je eigenlijk voor iedere sectie een gelijke – verrassend kleine – hoeveelheid lucht gebruikt zodat je de meest brute uithalen schier eindeloos kunt volhouden. Ongemeen getraind en ongehoorde beheersing van haar stem. Van haar basishouding kan vrijwel iedere zanger leren (behalve Bruce Dickinson, die staat ook als een huis).

Wat ik zeg, een kunststukje. Prachtig.






Letterhakken in steen.

Heel rustig en gecontroleerd vertelt en laat Lida zien hoe ze in Engeland letterplaten hakken in steen. En daar doen ze in Engeland duidelijk niet kinderachig over. Het is tweedelig. Ik meen dat ze na het eerste deel nog geen slag heeft gezet. Aan de andere kant heeft ze dan wel vast even haar potlood geslepen en bijna een beitel verbruikt. De rust die ervan uitstraalt zou aanstekelijk moeten zijn voor wanneer je zelf iets gaat hakken, of eigenlijk klussen in het algemeen.





Zappa

Frank Zappa is in velerlei opzichten een ongelooflijk figuur en beestachtig goede muziekant geweest. Er doen vreselijk veel sterke verhalen de ronde, het ene nog waanzinniger dan het andere, maar als je alleen al kijkt naar wie hij in de band heeft gehad…
Hij was oorspronkelijk drummer. Een goed deel van de drummers die met hem speelden zijn wereldberoemd geworden. Hij had blijkbaar de gave het diepste en beste spel uit mensen te halen. Uit ieder lid van de band apart. En daarbij ook een gave voor het vinden van zeldzaam talent op muzikaal gebied. Dan krijg je vanzelf een behoorlijke band.
Overal maakte hij grappen over, graag ook met al dan niet sexuele toespelingen, en zonder problemen ook over de mensen die zich daar aan ergerden. In z´n teksten, op het podium, en tijdens interviews, niet te vergeten.
Maar over de kwaliteit en inhoud van de muziek was hij serieus. Alles was exact vastgelegd. Ook bijvoorbeeld precies waar iedereen exact op het zelfde moment iets voor hem of haar ‘nieuws’, iets ‘geïmproviseerds’ moest doen, dansen, spelen, zingen, fluiten, wat dan ook. Maar dan wel precies in dat deel van die maat. Fouten van de bandleden werden niet getoloreerd, en heb ik geloof die marimba– / percusioniste, Ruth, wel eens horen zeggen dat de hele band altijd foutloos speelde bij al hun live optredens, op Zappa na. En zo heel simpel en makkelijk was de muziek vaak niet. Aan de andere kant zijn er ook hoog geschoolde muziekanten die hij iets veel te flauws 2 accoordigs liet spelen, wat ze bjina weigerden, tot ze doorhadden dat wàt je speelt niet hetzelfde is als hóe je speelt.
Hij is niet erg bekend om z´n gitaar solo´s. Het is mij duister waarom eigenlijk niet. Ik ben natuurlijk geen professioneel gitaaspelbeoordeler, maar ik heb het idee dat hij dat wel zou verdienen. Met name ook omdat hij ook makkelijk live solo´s improviseerde. Het was iemand die je niet snel op besluiteloosheid of twijfel aan eigen kunnen zult kunnen betrappen. Hij wist echt van te voren al dat het een geweldige solo zou worden. Ook een kwaliteit!
Zappa wordt door veel mensen nog wel “zwaar”, “ingewikkeld” gevonden. Soms is het ook wel wat lastig, omdat hij ook graag experimenteerde, maar schunnig simpel niveau schuwde hij ook geenszins.
Ik heb twee links. Muffin Man, het deel dat Zappa z´n solo doet na eerst even de beveiliger het refrein te laten zingen. Een voorbeeld van z´n gitaarspel, geloof in eigen kunnen, en z´n leiderschap.
En Inca Roads, om de wonderlijke improv, de jaren 70 anime, de vreemde zang van de enige in de band die pertinent niet en nooit zou zingen, en het (hoge) niveau marimba, dwarsfluit, elektrische apparartuur en samenspel.
Ze zijn allebei prachtig.





Little league honkbal 10-13! jaar

Het toernooi van 2017 werd toch wel beheerst door het team uit Tokyo. Het spelinzicht, de kracht, vertrouwen en gemak waar ze mee speelden sloeg alles.
Hieronder staat de finale tegen Texas. Van de eerste drie slagmannen sloegen er twee een homerun tegen Japan. Dat is voor geen enkele pitcher een fijn begin. Maar hij bleef redelijk bescheiden en wellicht daarom ook redelijk gooien. Onderweg kreeg ten minste één slagman nota bene nog een high five van een honkman. Er zijn 4 gasten die extra opvallen bij Japan. Nr 1 (pitcher) niet eens zo hard maar heel precies. De nummer 10 (captain, pitcher en hitter), nr 14 catcher en nr 18 ook lekkere pitcher.
Dat alle deelnemers maximaal 13 jaar oud zijn, ongelooflijk.
Kijk ook vooral naar de Japanse catcher. Ik vind de commentatoren lang niet voldoende recht doen aan zijn kunnen. Heel strak gespeeld. En dan ten laatste het supporterslegioen. Vader leidt de troepen. En de troepen doen wat ze moeten doen: chanten tot het einde.
Het is de volle wedstrijd, met ook een hoop niet terzakedoend commentaar, reclame en zijreportages, maar het is de moeite waard. De eerste bal (homerun) wordt gegooid op ca 08:00 (min) en op 1:24:00 (uur) is het gebeurd.






Maximum the Hormone

“Ik zal het maar gelijk verklappen: Hardrock.”
‘Okee. Zoals Guns N´ Roses?’
“Ja, iets zwaarder. Het is misschien meer heavy metal.”
‘Ah, Metallica!’
“Jaa, daar heeft het in de verte wel wat van weg… Met een drum, een bas, een zanger en een gitarist. Maar wel wat ruiger.”
‘Wat ruiger??? Nou dan wordt het langzamerhand wel demonisch!’
“Zeker, zeker. Althans af en toe. Bruut. Met zowel lage death metal demonische growls, als dat snerpend hoog black metal demonische gillen. Maar ook erg snelle rapachtige chant. Met de nadruk op erg snel. Hoewel, ik herinner me ook een stukje jaren 70 disco erin. Ik weet zeker dat veel mensen dat het beste stukje vinden!”
“Het is ondertiteld maar je kunt zo ook wel zien dat het over diëten gaat en afvallen.”
‘Oh ja, zo´n nummer. Waar je van je ene op je andere been wordt gezet.’
“Ja, het gaat wat heen en weer. Ik vind zelf het deel het gaafst waarin ze in een tijdsbestek van 18 seconden werkelijk naadloos overspringen van disco naar rock naar snelle metal naar lage doom zonder ook maar een spier te vertrekken. Het is dat je het visueel kunt volgen anders zou je het niet eens merken. En dan verder met Nintendomuziek. Oh ja, funk. Maar dat is het dan wel zo’n beetje.”
“Qua muziekstijlen.”
‘Maar wat is dat dan voor een zooitje?’
“Het is japans. Met een hoofdletter: Japans. En een uitroepteken. Japans! Nog wat vergeten? Eens even denken… Ze zingen allemaal, de drumster, de gasten aan de gitaren en de zanger. En met hun vinger in hun neus als het moet. Ehm. Ze dansen ook allemaal. Direct al aan het begin op die telefoon. Dat zijn ze al. Ze hebben een gezellige garderobe. Ze vermaken zich werkelijk uitstekend. Het druipt eraf gewoon. Zo op je telefoon. Nog iets? De band heeft een goede, op het eerste gezicht fragiele Japanse fanschare jongedames die ieder instrument en alle nummers feilloos kunnen meespelen en zingen. Dat is ook een wonder om te zien. En daar heeft de band ook veel leut van. En ehm… Concerten zijn een hele belevenis. Nog iets? Vast wel. Het is zo vol als Tokyo.”

‘Maar kan ik er nou naar luisteren?’
“Ik zou het in jou geval niet doen. Het is geen kattenpis.”






NetHack (of Slashem).

De laatste source, of zip kun je op scourceforge halen.
Afhankelijk van je besturingssysteem kun je het zo installeren of moet je het nog compilen. Zelf compilen? Ja. Als je dat nooit hebt gedaan ben je zeker niet de enige. Maar het is weer eens wat anders dan cracks zoeken en ongeregistreerde software toch aan de praat krijgen en zo. Ikzelf kon er voor Ubuntu uitkomen met deze site.
Ik heb ook de versie die door mij is gehackt nog staan. SlashHacked; maxing the intrinsicks
Maar pas dus op dat er dan misschien geen leut maar aan is…

Eén dingetje nog: Eigenlijk is NetHack bedoeld om te spelen op een server. Niks geen downloads. Hier staat hoe ik dat soms doe.

Als je (oud) NetHacker bent en je kent hem niet móet je toch eens de NetHack song beluisteren.
Met het de prachtige, kernachtige: “Cause you ASCII stupid question and you´ll get a stupid ANSI”.






Smeden

Torbjörn Åhman is smid in Zweden. Een smetteloze werkplaats, roestvrij gereedschap in optimale conditie. En dus precies maken wat hij wil en nodig heeft en niet iets anders. Ik heb het idee dat hij begonnen is met het precies maken van z'n gereedschap. Hij praat niet in z'n filmpje. Toch kan ik het aardig volgen. Het hoeft niet altijd een zwaard, mes, of hoefijzer te zijn. Rust, reinheid, regelmaat druipt ervan af. En zo heeft hij weer een prachtige tool gemaakt. Een scythe peening anvil. Dat is dus een klein aambeeldje dat gebruikt wordt om je zeis mee te scherpen en de bramen eruit te halen.






Chris Turner. Freestyle rapper.

Freestyle rap is net zo iets als zeg maar een sneldicht.
Huygens:
   Vraeght ghy wat Sneldicht voor een Dicht is?
   Het is een Dicht dat snel en dicht is.
Ik kan dat nog sneller, dichter, moderner:
   Dat sneldicht is
   dicht dat snel is
(Heel) vrij naar Big Daddy Kane:
   Freestyle rap is
   een rap die vrij en rap is

Dat “vrij” betekent dat de tekst on-the-spot wordt verzonnen. Zit je zonder inspiratie, dan wordt de rap net zo. Je moet een beetje kunnen rijmen natuurlijk en snel schakelen.
In de rapwereld wordt er regelmatig freestyle gerapt, soms ook in battle verband. De een begint en probeert de ander af te troeven met betere rap. Dan kan de ander daarop antwoorden (in rapvorm natuurlijk) enz, enz, tot duidelijk is wie er gewonnen heeft of er één ontvalt aan overdose of shotwond.
Hij schijnt mij toe dat enerzijds alle raps waarin iemand uitlegt dat hij / zij het best is, en dat niemand daaraan kan tippen, en anderzijds alle raps waarin iemand uitlegt dat de tegenstander het niet waard is in zijn / haar schaduw te staan, gewoon eigenlijk nergens over gaan. En dat is ook een deel van het hele spelletje. Een goed deel is nog voor te bereiden ook.
Maar met dat in je achterhoofd vind ik deze rapper op een ander niveau opereren.
Ik moet altijd denken aan een kaartspel dat ik heb. Het heet Once Upon A Time en het doel is om aan de hand van een 6–tal of zo sprookjesingrediënten (ring, put, onzichtbaar, dat soort dingen) een kort sprookje te vertellen waarin al die dingen voorkomen, eindigend met de zin die op je opdrachtkaart staat (zoiets als: “… en nadat de gouden appel was geplant, groeide en bloeide alles weer als vanouds!”. Als je op inconsequenties of fouten in het verhaal wordt betrapt word je gestopt en is de volgende. Die had andere kaarten en een andere eindzin, maar moet verder op het punt waar de vorige was gebleven. En zo wordt het al heel snel moeilijk om een een beetje consistent verhaaltje te vertellen. Zelfs een sprookje. Bovendien kan je verhaal overigens overgenomen worden door andere spelers enzovoort.
Deze Chris Turner maakt een redelijk samenhangend verhaaltje, aan de hand van op het eerste gezicht niet zo vreselijk samenhangende data. En dat doet hij dus ook nog eens met enige soupplesse en, zoals in onderstaand voorbeeld, met een duidelijke eindzin. Heel goed vergelijkbaar dus.
Ik geloof dat je er een fikse dobber aan zou hebben van deze good sir even te winnen met dat spel. Ik vind het echt een wonder hoe snel hij alles aan elkaar praat en onthoudt en animeert en rapt, en dat ook nog onder het toeziend oog van z´n sceptisch publiek.






En dan veiligheid.

Pas op! Ook als je niet aan deze competitie meedoet, kun je behoorlijk in de problemen komen. En als je jezelf een aantal keren herkent in deze powerpoint wil dat nog helemaal niet zeggen dat je iets gaat winnen…







Ween.

Al jaren mijn lievelingsband. Spelen ze dan zo buitensporig goed? Ach... Hoor je het vaak langskomen? Nou nee... Hardrock? Nee, niet echt. Wat dan?
Ze durven te experimenteren. Ze zingen over wat er op het moment van schrijven lijkt te spelen. Wat dan ook. Ze worden niet zenuwachtig van valse opnamen. Even een keertje een noot of drumslag niet helemaal op de juiste plaats maakt ze niet uit. En ze spelen samen. Graag voor publiek. En ze zijn door de jaren heen genrevast gebleven. Ik vind het een mooie band. Er is heel veel van op internet, ze hebben een rits albums uit, ze hebben een gezonde fanbase die ook regelmatig covers op YouTube zet waar Ween dan zelf weer op reageert, gewoon gezellig.


Of ik het nou Hardrock zou noemen? Country? Ballad? Oosters? Old wave? Het doet er ook niet echt toe. Ze kunnen er zelf ook de vinger niet echt achter krijgen. Gewoon, lekker bezig.