index
vorige: wiese walla en de moffen

het voorgeborchte

wiese walla woont nu in "Het Voorgeborchte".
ze overlaadt haar neef met verslagen
en andersoortige korte geschriften,
die hij aanduidt als "verlichtingen"
en pekela komt ze lezen eens in de week.
dan spreken neef en nicht af
aan de een of andere wallenkant,
waar ze van koek en zopie genieten
terwijl zij de brieven van wiese walla voorleest,
en hij zijn antwoorden daarop.
meestal, of eerlijk gezegd altijd,
zijn er geen antwoorden, is er dus
alleen de post van wiese walla,
die pekela ernstig voorleest.
dan bespreken ze die, stuk voor stuk.
en ook praten ze over het zwijgen van de poeet
en over wat hij misschien eventueel
had willen terugschrijven of zelfs doen.
pekela kan het wèl opbrengen
om hun tante te bezoeken
en zij vertelt de poeet dan
hoe het toegaat in "het voorgeborchte".
de poeet heeft een album gemaakt
om zijn tante tot steun te zijn
en haar in een goede stemming te brengen,
want wie niet meer goed kan denken
is des te meer gevoelig voor geuren
en kleuren, klanken, aanrakingen,
stemmingen en sferen, heeft hij gelezen.
hij heeft naar besten kunnen geprobeerd
al waar wiese walla van houdt,
en waar ze goede herinneringen aan heeft,
bij elkaar te brengen:
er zijn foto's van de vier pausen
die wiese walla in haar leven heeft meegemaakt
-eentje mocht ze niet. pekela is nog
aan het uitzoeken welke en waarom-.
dan zijn er heel wat katholieke symbolen,
waar zijn tante zich mee verbonden voelde,
en afbeeldingen van processies door jolkapelle
vanaf de tijd dat ze zelf nog jong was
en als bruidje meeliep met krullen in heur haar,
strooiend met kersenblaadjes.
en er zijn foto's en doosjes en munten
met afbeeldingen van de drie
koninginnen die ze heeft gekend,
en de kinderen en kleinkinderen daarvan.
met de aangetrouwden heeft ze
nooit iets te maken willen hebben.
en er is een vergroting die nu
aan de muur boven haar bed hangt
van de laatste koningin, op bezoek
in jolkapelle, gezeten in een jol,
varend door de sloten en zwaaiend,
zwaaiend speciaal naar wiese walla,
die geheel in het oranje gehuld
urenlang heeft staan te juichen die dag.
het album bevat vele schatten,
maar al bladerend komt wiese walla
nooit verder dan de eerste bladzijden.
iedere keer als ze het album opent,
bekijkt ze verrast de pausen en koninginnen
en dan begint ze te roepen.
ze wendt zich niet tot iemand speciaal
maar zomaar in zichzelf wijst ze en roept:
"kijkdaar, kijkdaar, kijkdaar!"

volgende: berichten uit het voorgeborchte 1