index
vorige:
091005 wiese walla en de shantimannen
wiese walla geniet na
klikkend, zoomend en zingend
trekt wiese walla van koor naar koor.
ze heeft haar middel omgord
met een gekleurde zijden shawl,
rond haar hals is een boerenzakdoek
geknoopt en rond haar slapen
sliert een donkere doek.
haar sokken zijn helrood want
natuurlijk hoort ze bij de zeerovers
en piraten, ze is bloody mary
ze zoekt blonde arie
ze smeekt haar jongen weer te keren
ze is het meisje loos en ook
de moeder van ketelbinkie
ze drinkt vaten rum en vergaat,
ze hijst de zeilen in een klein café
en ze vertrekt uit liverpool ze is
molly malone en denkt niet aan huis
haar vrienden zijn de golven ze kent
alle sterren aan stuurboord
ze smeekt let me go home en
ze staat aan het strand
stil en verlaten en ze zal
nooit nee never
haar geliefde verlaten
ze komt wieder, het is geen spel
en iedereen is even schitterend, of wel
de één is nog prachtiger dan de ander
en thuis vergroot ze de koppen uit
en hangt haar muren er vol mee
en ze heeft geen zorgen, geen verdriet,
geen verstand geen verplichtingen
alleen de beelden, de liederen,
de diepe herkenning van ze weet niet wat.
en ook dat kan haar niet deren ze zal
voor altijd deze herinneringen koesteren
die onbesmet zijn van zorgen en verdriet
die onschuldig zijn en ze straalt
als een wilde rover
die te kaapre vaart ze is
gelukkiger dan ooit te voren
en onbereikbaar voor iedereen...