index
verhaaltjes
vorige: de
kabouter
koppeltjeduikelen
wiekeloe kwam naar Delft
om omavonnie te laten zien
wat hij allemaal had bijgeleerd
sinds de vorige keer.
als hij zo doorgaat,
dan wordt hij nog voor zijn tiende
een Homo Universalis,
met als specialisme: beweging.
wiekeloe had veel last van muggenbeten en
hij droeg een tatoeage op zijn onderarm
en die stelde niet zijn moeder voor,
zoals gebruikelijk bij zeelieden.
maar wat dan wel?
na 27 keer raden
en ook nog
voorgezegd door papaloe
kwam oma vonnie
erachter dat het duidelijk een ezel was.
in het begin moest
wiekeloe even wennen.
hij zat rustig op schoot bij mamad,
die zei dat het eerste kind het meest
van zijn moeder houdt en de moeder
het meest van het eerste kind.
dat vond Vita, die nog in de groei is,
niet zo leuk om te horen. maar ze dacht:
"wacht maar tot IK er ben!"
toen de koelhartjes in de limonade dreven
leefde wiekeloe op en hij begon te tellen
tot 10, en de zeven en de negen
leken allebei een beetje op neven.
nu werd het tijd om van de poef te springen.
dat leek een hele hoogte,
maar wiekeloe keek heel dapper
naar beneden en sprong
en sprong nog eens en nog een keer.
toen hij het fluitketeldopje had geprobeerd
en de ingeblikte diertjes had bevrijd
en de kabouter uit het kleine potje had gehaald,
was het de hoogste tijd om te gaan koppeltjeduikelen.
dat ging zo snel dat omavonnie steeds te laat was
met de foto, hoe vaak wiekeloe ook
de scène geduldig en vrolijk en kundig repeteerde.
toen het zweet ze allebei op het voorhoofd stond
wilde wiekeloe wel eens even rustig zitten
en wel op de stoel waarop mamad zat.
maar die wou niet weg. dus wiekeloe riep "jou!"
en dat betekent "ik" en dat betekent
"ik wil op die stoel zitten."
dat begrepen mamad en papaloe heel goed.
maar wiekeloe kreeg toch een eigen stoel
want ze zeiden "die is voor jou"
en dat betekende
dat hij in die stoel moest gaan zitten.
wat hij niet mocht was zo kliederen met het water
en de blauwe hartjes. hij lachte nu
hartveroverend naar mamad en mamad,
die lachte lief terug vanwege
de moeder-eerstekindband, begrijp je wel!
na het kliederen wou hij met elastieken schieten,
maar die braken dus dan maar een foto maken
van zijn vinger en zijn tatoeage:
intussen bespraken papaloe en mamad met omavonnie
het Tarotspel dat papaloe vanwege zijn
lievelingskindzijn had meegebracht voor omavonnie.
mamad wenste haar er veel plezier mee
maar ze wou zelf niet "gelegd" worden.
dat is ook niet nodig, want
ook zonder tarotkaarten zie je Vita allang zitten.
intussen was wiekeloe aan zijn volgende uitdaging toe
en dat was leren touwtje springen en het was duidelijk
dat hij veel plezier zou kunnen hebben
als hij in september op een gymclub gaat
waar hij misschien ook lekker wild mag dansen,
want anders moet hij naar jazzballet.
mamaloe ziet wel wat in de padvinders op zijn engels
maar papaloe heeft daar iets tegen,
en nu kwam ook uit de mouw
dat papaloe niet uit pacifisme
onder de dienstplicht is uitgekomen.
en daar wist zijn lievelingsmoeder
nou weer eens helemaal nix van.
opeens gebruikte wiekeloe het woord "ik".
"voor het eerst" zei papaloe,
"welnee doetie wel vaker" zei mamad,
zodat omavonnie en wiekeloe er
helemaal van in de war raakten.
omavonnie viel toch al van de ene verbazing
in de andere van al wat ze te horen en zien kreeg,
vooral toen wiekeloe
tijdens het aflopen van de trap,
en de complimentjes daarover,
bij elke tree zich naar haar omdraaide en zei:
"niet zo best, hè!"
en toen was het feest weer geweest.