op de muur getekend, rechte lijnen
en behoorlijk regelmatig.
wanny vertelt hem dat zijn foto's van vorige keer
van de pauwen goed zijn gelukt, en hij heeft
moeite zich dat te herinneren.
hij loopt steeds lusteloos rond
met duim en fifi en na het eten
doen ze het torenspel.
als de toren door wiekeloe omvalt
gilt hij "neeneenee dat telt niet".
padieloe plus wanny zeggen tegelijk
"nee hoor, dat telt niet." en dat
doet hem erg bevreemd opkijken.
hij haalt een ander spel dat op
mens-erger-je-niet lijkt en vertelt
dat er bij een vriendje andere spelregels gelden:
je gooit de ander er niet af maar
je gaat er gezellig naast staan.
omdat het kleine bord overvol raakt
stelt padieloe voor de regels zo te wijzigen
dat je op het vakje na het bezette mag staan,
maar daarvan raakt hij van streek en hij zegt
dat het een spel is voor kinderen die
ouder zijn dan 8 en houdt op en loopt
met duim en fifi rond tot padieloe
zegt "wil jij lekker rustig gaan zitten
en naar een film kijken?"
hij zet "shoun het schaap" op,
wiekeloe bouwt een tentje
en dan drinkt wanny
nog een biertje en verlaat de zeer
moe uitziende padieloe die ook even
rustig op de bank wil zitten.
in de trein stromen er tranen
en ze is er helemaal niet gerust op.
de taart die ze heeft meegebracht
is misschien toch voorbarig geweest.
ze zit boordevol twijfels en zorg
en liefde en ontroering en trots
en heel veel machteloosheid.
ze hoopt van harte dat padieloe
de olifantsplant weer kan laten bloeien.