oma begint langzamerhand in te zien
dat ze niet zoveel jijbakken en grapjes
moet gebruiken tegen wiekeloe
als ze dat vroeger deed tegen padieloe en omeluuk.
daar kennen ze elkaar niet goed genoeg voor,
en natuurlijk is wiekeloe bang
om uitgelachen te worden, net als iedereen.
de poncho daar vindt hij ook van
dat hij erin voorschut loopt maar tenslotte
moet hij hem gewoon aan en dan
staat hij erop het plastik vast te maken
om cyclaam in de kinderwagen te beschermen.
ook dit wordt moeizaam bevochten en padieloe,
nou die neemt er gewoon de tijd voor,
trekt teugels aan en viert ze met vaste hand.
wiekeloe speelt alweer een kiekeboespelletje
met zijn zusje, waar ze hard van moet schateren.
de eerste grote stok die ze tegenkomen
laat wiekeloe liggen "ik neem nu
geen stok mee want die smelt in de regen."
ze wandelen naar de kinderboerderij langs
een graafmachine en de kleinste
heimachine die er bestaat en de koeien:
die staan er nog even beroerd bij
als vorige keer maar wiekeloe
is niet bang geworden van toen.
hij vraagt weer naar de naam van de koe
en aait hem kalm terwijl wanny met afschuw
constateert dat de koeien
geen kant op kunnen en ook hun staarten
hangen aan een touwtje aan een lijntje,
tevens zijn de jonge geitjes en veel oude ook
verdwenen en de konijnen zitten in te kleine hokken
voor zover een konijn in een hok hoort.
ze probeert haar woede af te leiden
door foto's te proberen te maken
met het toestel tegen het gaas aan
van de kuikentjes, die volgende keer...
de foto's mislukken allemaal.
ze bekijken even een fotosessie met wat schattige,
gekamde kinderen die konijntjes aaien
en steeds nieuwe T-shirtjes aanmoeten.
als ze buitenkomen regent het zo hard
dat wiekeloe voorstelt te schuilen
in zijn pannenkoekenhuisje maar helaas
dat is vol want daar schuilen drie kippen.
dan blijkt wanny haar jas niet waterdicht
en wil ze snel naar het station.
langs de zwarte zwanen, -die niet boos zijn, wiekeloe
maar alleen bang dat je aan hun eieren komt-,
gaan ze terug en wiekeloe
ontdekt helemaal zelf een pad, die rondspringt in het bos.
padieloe doet wat aanbevelingen
voor de berichten van wiese walla
waar wanny echt wat aan heeft:
"het is toch gewoon steeds
een kwestie van copy-paste!"
ze wenst padieloe voor de volgende dag
een plezierig afscheid en wiekeloe
groet niet als ze weggaat. die is alweer
met andere dingen bezig.
onderweg neemt ze zich voor
hem bij komen en gaan iedere keer
een hand te geven. kijken of dat lukt.
naar huis lopend piekert ze wat na
over opmerkingen van padieloe, zoals:
"als ik geen gezin zou hebben keek ik er
anders tegen aan" en "het allerergste
dat me kan overkomen is dat ik
mijn huis zou moeten verkopen".
verder denkt hij na over wat er in de advertenties
wordt bedoeld met dat je ergens een expert
in moet zijn en hoe hij moet solliciteren.
en vertelt hoe hij opziet tegen de ambtelijke molen.
wanny kan hem niet bemoedigen met
opmerkingen als koop 100 enveloppen
en honderd postzegels en druk je cv
100 keer af en hoop niet maar weet
dat je hebt gedaan wat je kunt
en geniet van de zomer.
komt tijd komt raad.
zekerheid bestaat niet en dergelijke
ze hoopt zelf intussen
dat hij deze woorden nooit zal hoeven
te begrijpen, nooit bitter zal worden.