als wiekeloe al binnen is,
vraagt ze padieloe waarom in 's hemelsnaam
wiekeloe niet even een middagdutje mag doen.
hij antwoordt dat het dan 's avonds
veel te laat wordt,
dat hij dan de slaap niet kan vatten
en tot 22.30 nog loopt te spoken.
dat is geen optie dus,
nee een uurtje gaat ook niet.
hij heeft het nu inderdaad even zwaar
maar het is ook erg wennen voor hem
en als hij eenmaal het ritme te pakken heeft
zit dat voor de komende 8 jaar gebakken.
omavonnie vindt dat een kind
niet mag worden afgeleerd om
naar zijn lichaam te luisteren
en dat het uitputting niet mag leren negeren.
ze heeft slechts een klein beetje
begrip voor padieloe zijn standpunt.
hij is zelf ook erg plichtsgetrouw
en gaat ook door tot hij door ziekte
tot staan wordt gebracht.
hij heeft het zo druk
dat hij niet merkte dat zijn vader
een week op wintersport was en dat
zijn moeder aan peesontsteking
bijna ten onder ging.
...die ouders van tegenwoordig...
verzucht omavonnie
en ze weet dat ze helaas niet kan helpen.
machteloos en ook vol warmte
loopt ze naar de trein, denkend:
wat leert wiekeloe nu van dat hij
niet mag slapen als hij moe is,
niet te lang mag stilstaan bij
de kleine dingetjes onderweg
en maar door moet gaan.
steeds maar voorwaarts.
is dat een goede levenshouding
in de meedogenloze maatschappij
waarin hij moet meedraaien?
ze probeert zich te concentreren
op de foto's, de portretten
met tele-, groothoek en gewone lens.
zijn die wel duidelijk genoeg?