komt de poes keihard aanrennen en
ze treft padieloe gitaarspelend op de bank aan.
wiekeloe zit op school, cyclaam slaapt.
die heeft vanochtend
een lelijke haal in haar gezicht gekregen
van de poes. toen die pas uit het asiel kwam
was het de liefste en meest tolerante poes
die er bestond maar het gezinsleven
heeft een lichtgeraakte en snel
om zich heen slaande dame van haar gemaakt.
ze geniet, gulzig als altijd van de snoepjes
en is evenals oma zeer geïnteresseerd
in de pimpelmeesjes, die
druk heen en weer vliegen en verwijlen
op de takken van de boom voor het vogelhuisje.
padieloe en wanny maken even een fotopraatje
tot opaloe, die na de laatste foto's
zijn baard weer laat groeien, en omajosje
aankomen om, voor ze 14 dagen naar sussac gaan,
nog even naar iedereen te kijken.
de tafel is gedekt en wiekeloe
wordt van school gehaald door zijn vader en zijn opa.
"hij is ook de allerkleinste" hoor je opa zeggen
en je ziet wel waarom:
wiekeloe ziet er heel verhit en doodmoe uit.
hij kan het niet opbrengen te groeten,
pakt gauw zijn hond en gaat stilletjes
helemaal in zichzelf gekeerd
in zijn stoeltje zitten.
de gedachte dat hij op andere dagen
in deze toestand eerst nog moet overblijven,
dan weer naar school en dan ook nog
naar de naschoolse opvang moet,
doet omavonnie bijna in tranen uitbarsten.
de oma's struikelen over elkaar
met lieve opmerkingen en vragen
in onhandige pogingen hem te troosten.
heel langzamerhand begint hij te acclimatiseren.
hij ziet de paaseieren die omajosje meebracht
en praat mee over het grote arsenaal
aan broodbeleg: de franse kazen,
waar mama zo van houdt, de twee
soorten marmite, de chocoladehagel,
door omajosje met vreugde herontdekt,
de zwitserse kaas die hij lekker zoet noemt
en keur van andere lekkerigheden.
hij neemt de smarties en andere
kleine dingetjes van omavonnie in ontvangst,
telt ze en zegt "vier",
wil ze allemaal tegelijk vasthouden, en daar
valt al het zeepsop uit de bellenblazer
en is hij nieuw sop aan het maken
terwijl padieloe cyclaam wakker maakt,
die dat niet waardeert, dus slaperig en betraand
met poezenkrab en een haarspeldje aan tafel komt
en het gezelschap fronsend bekijkt.
er wordt toch vrolijk en geanimeerd gesproken:
opaloe geeft padieloe een gewonnen prijs:
vier dagen in een weekeindhuisje in de Eemhof,
een cadeau waar padieloe heel blij mee is.
wiekeloe weet al hoeveel 3 en 3 is en
omdat hij heel goed één dobbelsteen kan lezen
wordt er daarmee geganzenbord.
omajosje, die gewond is van de wintersport,
heeft daar zo goed met spelletjes geoefend,
dat ze moeiteloos wint, en wiekeloe,
die kan net als alle andere aanwezigen
heel goed doen of hij tegen zijn verlies kan.
cyclaam drinkt intussen rustig haar appelsap
en na een poosje beloont ze
de pogingen van omajosje om contact te maken
met een half glimlachje en ook nog
wat gemompel van haar zware stemmetje.
dan worden opaloe en omajosje hartelijk uitgewuifd:
bij de voordeur door wiekeloe
in de armen van padieloe
en voor het raam door cyclaam
die zich laat dragen door omavonnie.
de tedere glimlach en het gewuif
van opaloe naar zijn kleindochter
verwijlen nog lang op het netvlies
van omavonnie.