die, na ampele overweging de halve nacht,
toch is komen fietsen. ze pakt haar tassen uit
en biedt wiekeloe een wulk aan.
"wil ik niet" zegt hij hoofdschuddend.
wulk weer in fietstas.
ze stappen naar binnen en wiekeloe
doet de deur hard dicht, cyclaam ziet wanny
en zet het op een brullen en padieloe
krijgt net telefoon en verdwijnt naar buiten.
wanny probeert cyclaam te troosten maar dat is fout
want het gegil blijkt juist haar te betreffen,
een griezelige vreemdeling.
pas als padieloe weer binnenkomt
kalmeert zijn geruststellende aanwezigheid haar.
gelukkig is de poes intussen
blij komen aanlopen en houdt die ook nog
van de snoepjes die meegebracht zijn.
en zo wordt er gezellig ontbeten met af en toe
tersluikse blikken van cyclaam naar wanny,
wiekeloe laat oma een foto van de ballonnen maken,
vertoont zijn gevorderde smeertechniek,
vertelt dat hij niet met papa maar met mama
koekjes heeft gebakken en oma mag
er wel eentje proeven. hij zelf ook...
"maar dan wel na het ontbijt!" zegt padieloe.
"leg ze maar op tafel
en dan krijgen jullie ze na de boterhammen."
de koekjes, in de vorm van bloemen
liggen ze op tafel toe te lachen,
en als padieloe even in de keuken is
vinden ze dat oma even een klein randje mag proeven,
alleen even voor de smaak, maar
daar komt padieloe uit de keuken en zegt:
"hela, wie heeft gezegd dat jij al een koekje mag?"
"wiekeloe natuurlijk!' zegt oma
en ze legt het koekje gauw terug!
wiekeloe zit oma steeds aan te raken,
het liefst in haar gezicht
met priemende vingertjes, dus
daar wordt met vermanend gekietel
een eind aan gemaakt, terwijl cyclaam
het allemaal aanziet met de mouw
van padieloe tussen haar vingers.
dan vertelt oma dat sinterklaas haar iets
heeft meegegeven en ze pakt een leuk rugzakje
dat ze heeft geladen met lekkers voor wiekeloe.
wiekeloe schudt het hoofd meteen en
"wil ik niet!" zegt ie.
hij wenst het ook niet te passen
of te kijken wat erin zit.
cyclaam ligt intussen in bed
en nu laat oma zien
wat er voor cyclaam is meegekomen:
een handdoekponcho met capuchon en oortjes.
wiekeloe wil die ook niet even aanpassen
en zijn vader vertelt over hoe moeilijk het was
in de winkel om hem een jas aan te meten.
oma haalt hem over wat snoepjes
in de schoenen van madieleid te stoppen
en dan te zeggen
dat die van sinterklaas komen.
vindt hij ook een zeer matige actie. en oma,
die pakt een beetje teleurgesteld
het rugzakje weer in.
eigenlijk is wiekeloe helemaal wat nee-zeggerig.
een spelletje lukt ook niet.
zelfs het appeltjesspel
kan hem niet echt boeien, al helpt hij wel
met de appeltjes ophangen voor wanny, maar
zijn eigen appeltjes moet padieloe voor hem doen.
als hij even pech heeft, loopt hij
boos en huilerig weg en dan
spelen padieloe en wanny alleen verder.
er wordt een uitje gepland voor als cyclaam
zo meteen wakker wordt maar wiekeloe
gooit alweer het kontje tegen de krib
en loopt zich steeds verder op te fokken,
zijn "ik wil niet" vult de hele kamer,
hij is niet te kalmeren. en dan laat oma
het woord "dutje" vallen en ja
dat is het wat hij wil.
hij wil een dutje doen en laat zich
heel tevreden naar bed brengen,
zodat padieloe en wanny opeens
samen op de bank zitten te gissen
en grappen en zich wat onhandig voelen.