index:
index vervolg
vorige: possible

Tante ter aarde
dies meer

de begrafenis van Tante met alle rituelen er omheen
werd door iedere aanwezige op zijn eigen manier beleefd.
er waren er die een voortdurende glimlach
op het bedroefde gelaat hadden,
waaruit goede herinneringen spraken, en blijdschap
over dat ze uit haar lijden was.
anderen konden de aanblik van de witte kist
ternauwernood verdragen omdat daarin
die altijd roerige en onrustige Tante lag, die altijd wel
wat lekkers in huis had of iets dols deed.
weer anderen werden overmand door oud verdriet,
oude begrafenissen kwamen weer kakelvers te voorschijn
tezamen met de oude wanhoop, die nooit slijt.
er waren jonge en ook oude lieden
die steeds maar aan hun eigen afscheid moesten denken
en vandaar een enkele traan wegpinkten.
menigeen werd geheel in beslag genomen door
de voorbereiding van de grafrede
die hij zo meteen ging uitspreken.
er waren er vele die de mis en het kerkhof
als een noodzakelijk kwaad zagen,
als voorspel voor een gezellige bijeenkomst
met oude bekenden met heerlijke herinneringen.
er waren er die twee fototoestellen
in de aanslag hadden, en die niet te voorschijn haalden.
er waren zusters, sommige reeds niet meer bij zinnen,
die beseften dat ze haar snel zouden navlieden.
er was de koster, die zijn dienstbare taak
uitbreidde met vriendelijke anekdotes, en vragen
over waar de aanwezigen die hij niet kende kerkten.
er was de pastoor die dringend had verzocht
de toespraken zeer kort te houden,
en die zich zelf te buiten ging
aan een stortvloed van clichés.
er waren jolkapellers gekomen, en aan het graf
zongen "de kraaiende kukels" afscheidsliederen
die tot meedeinen noodden en dorst opwekten.
vanwege de pastoor werden de voorstellingen en toespraken
de wensen en raden voor haar, die er
helaas niet in levenden lijve bij kon zijn,
op het kerkhof en rond het open graf gehouden en opgevoerd.
veel ging verloren in het geloei van de snijdende wind,
maar alles werd verzameld en later gebundeld.
er werden bloemblaadjes op de kist gestrooid
of je kon haar een schep zand nagooien,
en huiverend van de kou,
geërgerd vanwege de onverstaanbaarheid
van de toespraken en opgelucht
omdat het feest kon beginnen, hongerig,
dorstig, nodig moetend repte eenieder zich naar Vita Nova,
alwaar "de broodjes vlees gebroederlijk
lagen aangevlijd tegen de broodjes kaas"
zoals wanny huiverend opmerkte.
hier volgen enkele observaties:

volgende: de viering