index:
index vervolg
vorige: in slaap gedacht
gier aan dies
geachte vriend
dies,
de diepte-interviews
die u regelmatig publiceert in "ons kraaltje"
boeien mij immer zeer.
maar dat gesprek met sar coest,
waar slaat dat allemaal op?
het begint heel interessant
zodat een normaal mens zich herkent,
want wie ter wereld voelt zich niet
het slachtoffer van "'s werelds loon"?
je begint gretig te lezen
maar weldra word je meegesleurd
door vage uitwijdingen en voorbeelden,
-nou meesleuren? stranden is een beter woord-.
situatieschetsen en veronderstellingen,
loze historische en bijbelse analyses
van de kouwe grond vliegen je om de oren.
en al met al weet ik nu nog niet
hoe de vork in de steel zit...
nou ja voor mezelf uiteraard wel,
maar ik bedoel: de argeloze lezer
wil ook wel eens lezen hoe hij zich
kan verweren tegen de teleurstelling,
die ondank altijd weer veroorzaakt.
en hoe zich te wapenen tegen verwachting,
de innerlijk zo diepe behoefte aan dank?
hier komt men toch weldra
van de kouwe kermis thuis
en worden gewekte verwachtingen
weer eens nonchalant vertrapt.
kan het niet allemaal wat nabijer?
u zult als antwoord op deze laatste vraag
wijzen op vermeldingen van consumpties
en in slaap vallen en schrijfkramp,
maar dat bedoel ik niet.
we zouden willen weten hoe de heer sar zelf
met zijn verwachtingen omgaat, hoe staat hij
tegenover dat u als uitgever en redacteur
altijd knipt in zijn werk en
er bij iedere uitgave ook nog eens
geld op toelegt. of weet hij dat niet?
zijn diepfilosofisch gebral immers
kan al lang door niemand meer gevolgd worden.
en is het hem niet bekend dat u,
-geef het nu maar eens toe-,
nooit meer dan een exemplaartje of vijf
hebt verkocht van zijn "prachtig gebonden Werken"
zoals hij ze zelf pleegt te noemen?
merkt hij van dit alles helemaal niets?
zijn alleen u en ik daarvan op de hoogte?
ontziet u hem op het gebied van geld en succes?
dan zou ik van u wel eens het waarom
hiervan willen vernemen.
iedereen heeft zijn zwaktes, dus:
is hij uw achilleshiel?
geldt hier het principe:
"wie een mens redt, redt de hele mensheid"?
gaat dat ook voor dieren op?
krijgen bij voorbeeld vegetariërs
wel eens een woord of gebaar van dank?
nee nooit. een vegetariër doet goed
door niet te doen. en dergelijke subtiliteiten
blijven onopgemerkt door de doelgroep.
misschien is het raadzaam
eens een vegetariër aan het woord te laten
en daar een stevig interview van te maken.
dat gaat dan over het weigeren
dode en levende dieren te eten
en het nimmer ontvangen van enige waardering.
hoe dit bij hen een mechanisme moet hebben ontwikkeld
waardoor ze beter zijn opgewassen
tegen teleurstelling, ondank, hoon en spot.
en laat dat interview dan afnemen
door een diereneter die to the point blijft
en zich niet door bijzaken laat afleiden.
in benieuwde afwachting,
gier betwee uytenhaghen