index:
index vervolg
vorige: de sollicitaties
de publieke tribune
Tomboy
staat totaal perplex
van de rijkdom aan beweegredenen en motivaties,
en vooral van het scala aan figuren
dat zich geschikt acht voor
de meest delicate functie ooit
in de kraal te vervullen.
ze voelt met smart hoe Tante altijd onderschat is geweest,
en ze haakt ernaar
in haar keuze een soort postume eer
aan haar te bewijzen, een monument
voor haar op te richten, voor alles
wat ze zo bevlogen en bekommerd, naïef
en altijd betrokken, poogde en bewerkstelligde.
ze begint met nummer twee,
mede omdat ze zich ergert aan
altijd haantje de voorste dies meer,
hoe zeer ze hem ook nodig heeft.
nummer twee: ygoer dus!
"ygoer van migoer van heel in het begin.
ygoer die met migoer verdween, weten jullie nog?"
vraagt ze, en enkele commissieleden
kijken haar bevreemd aan maar
"ygoer? die is toch met migoer in het moeras gestapt?"
hoort ze de slijmerige stem van qually roepen.
"hoeveel jaren is dat al niet geleden?"
opeens roert zich toch dies meer,
die op een op zijn verzoek geïmproviseerde
publieke tribune heeft plaatsgenomen.
hij springt zelfs op en vraagt dringend het woord.
er wordt even wat rondgemompeld en dan krijgt hij het.
"geachte tomboy en overige commissieleden,
mag ik u voor de vergadering begint
wijzen op een bijzonder pijnlijk en storend misverstand,
zeg maar gerust een onvergeeflijke fout, mijn beste tomboy."
-hier fronst de aangesprokene haar wenkbrauwen en wie naast haar zit
hoort haar fluisteren: "ik ben niet van jou, mannetje!"-
"hier blijkt weer eens duidelijk dat jullie
je meer aan je vergaderingen en onderonsjes
gelegen laten liggen dan aan de feiten,
de realiteit van alledag en de ontwikkelingen
zoals deze zich voordoen, en -gedaan hebben
in de door u zelf opgerichte kraal,
zodat u zelfs figuren uit het verleden met elkaar verwart
en van geen enkel historisch gevoel blijk geeft,
ja zelfs onze zo rijke geschiedenis vervalst."
tomboy loopt rood aan, schudt haar hoofd
en neemt ijlings het woord terug.