de drie zusteren
Jansje Triomf en Tomboy
gebruiken de verjaardag van hun zuster Alice
om de laatste ontwikkelingen
in het land van Kraal te bespreken.
"Die Tante, dat ìs me een tante, geloof ik?"
breekt Alice ze de bekken open,
terwijl ze hijgend langs het moeras
en door het Kraalse bos fietsen
op weg naar hun eerste bedevaartsoord.
Het is 5 uur in de ochtend:
de kikkers kwaken, het fluitenkruid bloeit,
zwaluwen scheren, kievieten buitelen,
koekoek roept zichzelf, wulpen joelen,
zwanen klapwieken, tureluurs tureluren,
overal eieren, jong leven.
kortom moord en doodslag.
"ze is te snel begonnen. ik heb haar
meteen de vrije hand gegeven.
daar heb ik spijt van."
antwoordt Tomboy:
"ik ben er niet in geslaagd
iets anders dan eigenzinnigheid op te roepen
bij haar. ze moet zich leren ontspannen.
we moeten haar op haar gemak stellen.
ze kan iets, dat is zeker maar ze weet
zelf niet wat ze in zich heeft.
altijd een lastige zaak: gebrek aan zelfkennis
gepaard aan zich willen bewijzen.
Misschien had ik er beter aan gedaan
haar door Alice te laten testen
dan door een strijdvaardig type als jij...
ik dacht: jullie liggen elkaar wel."
Jansje knikt: "daarom botst het ook.
ze wil niets van me aannemen.
we zijn inderdaad van hetzelfde hout gesneden.
maar mijn zusters hebben me wel
onder de neus gewreven wie en hoe ik ben."
Alice mengt zich nu wat grinnikend in het gesprek.
ze mag dan wel voornamelijk
in een fantasiewereld verkeren, volgens haar zusters,
ze verzint misschien juist vandaaruit
invalshoeken, gedachten en oplossingen
waar de vaak zo redelijke zusters
nooit op zouden komen.
"Geef haar een camera en stuur haar
mee met Angela Mich van Meekeren.
ik ben ervan overtuigd dat het goed zal gaan
tussen die twee en dat Angela Tante kan helpen."
Opeens breekt het licht bij Tomboy door
zodat ze over een wortel fietst
en tegen een uitbottende eik
tot stilstand komt met pijn in haar knie.
verder is haar tong tussen haar tanden gekomen,
haar neus staat tussen twee oren en
haar vingers zijn geschaafd.
ze zetten zich alle drie onder de eik
en eten een mergpijpje van marsepijn
"of is het een bokkenpoot?" vraagt Alice,
die alleen verstand heeft van paddo's.
Tomboy wordt vertroeteld en opgelapt
onder het uitslaan van vrolijke leuzen
en liederen, ontleend aan de padvinderswereld.
als ze wat bedaard zijn vertelt Tomboy haar plan:
Wat ik ga doen is haar een logeerpartij voorstellen
en wel bij Gier Betwee Uytenhaghen
en dan samen met Goe Padson."
"hèhhhh????wattuhhh?"
"het is voor alle drie perfect. denk na:
Gier heeft dringend behoefte aan een luisteraar,
een analyticus, maar ook aan een levenslustige
en voortvarende praktica kan hij veel genoegen beleven
nu hij zo -geheel eigen schuld- plots verlaten is
door zijn archivaris Boud de Fantast.
Tante heeft altijd grote bewondering gehad
voor die Boudejongen
en wil de plaats waar hij werkte
zeker graag van nabij onderzoeken.
Stel je voor: ik geef deze Praktica
een digitale camera en laat haar
instrueren door Goe Padson in eigen persoon.
ze heeft weldra in de gaten
dat Goe niet van die beste ogen bezit
en moeite heeft met focussen,
zijn onderwerpen vanaf zijn perspectief
niet helemaal aankan èn
een originele kijk heeft op het wezen
der karakterfotografie.
dat zal haar aanmoedigen en inspireren
terwijl Goe haar kan gebruiken
voor het vereeuwigen van figuren en voorwerpen
waartoe hij zelf vanwege zijn postuur
en ledematen niet gemakkelijk in staat is.
zie je hem voor je:
de ideale meester-discipelverhouding!
met Angela Mich kun je nooit de kans
op ongezonde rivaliteit uitsluiten."
"Ah, ja natuurlijk", valt Jansje in:
"en dan kunnen Goe en Gier filosoferen
en hun verhaaltjes en gedichten
met elkaar bespiegelen, terwijl Tante
in deze bezonnen omgeving
wat piekert over waar Boud de Fantast
nou toch zou kunnen zijn
en zo tot rust komt,
de heren ongetwijfeld ook vermakend
met haar eigen lapidaire invallen.
wat een duvelse meid ben je toch Tom!
echt een kind van je vader."
"oh, eh...ja waar is die eigenlijk
die Boud", schrikt Alice op:
"zou hij misschien in handen zijn gevallen
van de Zwarte Koningin?..."
niet aan denken, aliesje, niet doen,
roept ze nu stil en dringend in zichzelf.
ze stappen weer op.
volgende:
de bedevaartgangers