index:
vorige: de drie zusteren
de bedevaartgangers
de fiets van Tomboy loopt een beetje aan
sinds de botsing
zodat ze zich niet geheel geruisloos verplaatsen.
als ze een groep prediscipelen ontmoeten
die "wandelen voor de bomen"
staan ze graag even stil.
de leider draagt in een koperen lampion
een brandende kaars, door olie gevoed,
"die moet blijven branden
zolang niet iedere koe, ieder paard, zwijn,
ja zelfs iedere geit, ieder weidedier
in de schaduw kan vertoeven
indien de zon onbarmhartig tekeergaat."
het zijn vriendelijke lieden.
een lid van de groep zet het spatbord vast,
een ander deelt pamfletten uit
om iedereen te bewegen
om volgende keer deel te nemen
aan deze sympathiele tocht van 150 km
door velden, weiden en beemden.
hij vertelt over hoe slecht koeien iets kunnen duidelijk maken
veel slechter dan andere dieren.
er is dan ook een groep in oprichting
die boeren gaat stimuleren om
de uiers van hun vee beter te verzorgen,
zorgvuldiger af te vegen en ontsmetten:
"eigenlijk zouden we uierhouders moeten breien
maar daarmee hoef je bij die kinkels niet aan te komen"
mengt zich een onbekend type met venijnige lippen
in het tot dan ontspannen gesprek.
dat blijkt een meeloopster te zijn.
"iedereen kan ons een stukje vergezellen.
komt u ook mee?"
vraagt de vriendelijke leider.
Alice zou wel willen, die is dol op avonturen
met onbekende figuren en deze draagt ook nog eens
zo intrigerend een olielamp.
ook Jansje zou graag aan de tocht deelnemen
al was het alleen maar
om weer eens lekker te kunnen strijden
voor een goede zaak, een nobel doel.
maar Tomboy zegt
"volgend jaar zijn we van de partij.
we hebben nu onze eigen bedevaart te voltooien."
en aldus geschiedt.
na een half uurtje rijden komen ze aan bij de tra,
waar Alice, ouder gewoonte, direct
met haar hak een knikkerpot graaft,
en als die na drie kwartier passen en meten,
herinneren en discussiėren
is goedgekeurd door haar beide zusters
halen ze hun knikkerzakken te voorschijn
en begint het eerste spel.