de amazones 3
Maria Moeraski
is van plan
er ook voor zichzelf
een proefperiode van te maken,
van deze week
waarin ze Tante dus wil bewijzen
dat de man de kleding maakt
en niet de kleding de man,
waarin zij, om dat te bewijzen,
dus rondwandelt
in de brandschone, gesteven
en gladgestreken kleren van de wereldredster,
de troosteres der bedroefden,
de medelijdende, de onderzoekster,
de helpende handige.
ze wil oprecht gaan proberen uit te vinden
of zij in dit uniform,
door deze uiterlijke kenmerken dus,
anders gaat denken, bewegen en doen,
zich een echt nuttige burger gaat voelen.
ze wil proberen zich de innerlijke kenmerken
eigen te maken die
door haar uiterlijk worden weerspiegeld,
zoals vaak beweerd wordt.
op zoek dus naar zielenpieten,
afgewezen minnaars en gehangenen,
gezonden naar lichaam en/of geest,
wanhopige werklozen,
zelfbenoemde filosofen, verliefden
en muzikanten vooral.
ze gaat even zitten om zich te concentreren
en spiedt even om zich heen
op zoek naar een sappig slachtoffer,
maar ze valt in slaap
tegen de buik van Parisienne
en dromen dat ze doet....dromen....
===================================
Parisienne roert zich
Parisienne is belast
met de verslaglegging van
de gevolgen en bijverschijnselen
van de gedaanteverwisseling van Maria Moeraski.
Parisienne is geen lastdier
-lastdieren bestaan niet,
wel is er misbruik van dieren-
maar een weldenkend wezen
dat zeer helder en logisch redeneert
maar geen schrijfpoten heeft.
derhalve heeft zij zelf
een schrijver aangezocht aan wie ze
de dagverslagen gaat dicteren.
deze schrijver nu
-het zal niemand verbazen
dat het hier om Dies Meer
in eigen persoon gaat-
is ook weer niet zomaar iemand
die onnadenkend het gedicteerde
in opgeschreven letters transformeert.
zo komen die twee,
Parisienne en Dies Meer,
na gedane arbeid op de eerste dag
van het experiment,
terecht in een gedachtewisseling
waarna zij het volledig eens zijn
over de volgende kwestie:
als je vindt
dat kleren de man niet maken
en je van kleding wisselt
om dat aan te tonen,
dan moet je je niet begeven
in de situatie waarbij de geleende kleding past.
in tegendeel.
je moet tonen
dat je je kunt handhaven
in je eigen milieu met een outfit
die daar niet lijkt thuis te horen.
dat zou het onderzoek
heel wat zuiverder maken.
ze kijken van opgetogenheid
over deze over het hoofd geziene,
maar voor de hand liggende vondst,
een beetje diep in het glaasje.
ze raken echt op dreef
en besluiten dat het openbaren
van hun bevindingen,
van deze Enig Juiste Visie dus,
geen uitstel duldt.
ze voelen zich moreel verplicht
om betrokkenen met onverwijlde spoed
op hun vergissing te wijzen,
op het mankgaan van hun experiment
als het ware.
dit kan onmogelijk wachten.
anders zouden er wel eens
heel verdraaide onderzoeksresultaten
kunnen uitkomen
die nimmer meer te herstellen
zouden zijn.
ze zien het als een heilig Moeten
dat onverwijld optreden vereist.
ze besluiten eerst Colette en Tante
te waarschuwen.
die blijken echter spoorloos verdwenen.
na urenlang rondwaggelen en lallen
en vallen, weer opstaan,
brallen en brassen,
blijven ze uiteindelijk rustig liggen
bij een lantaarnpaal
waaronder ze hoe dan ook
zijn terechtgekomen.
daar worden ze snurkend aangetroffen
door Maria Moeraski, die zich terstond
in een helpende relatie
met hen stort.
ze brengt ze naar stal en huis
en spreekt 6 uren later af
met Parisenne
om voort te gaan en vooral ook
om zich te laten uitleggen
waar al dat gewichtige gedoe over gaat
en waarom ze zo opgewonden doen.
Dies Meer blijft voorlopig thuis
maar gaat gewoon voort
met de verslaglegging
zonder Parisienne ergens aan
te herinneren.
dat is ook in het geheel onnodig
want het grote paard
heeft niet veel last van de slemppartij.
omdat paardenhoofden groter zijn.
vandaar....
volgende: de Amazones 4