Alle klanten in de Kraal worden bij fictieve namen genoemd
en enkele al te saillante details zijn veranderd
ter wille van het broodnodige -of misschien wel
volkomen overbodige- Respect voor privacy.

ze noemt de oude dame bij haar naam.
dat verkleint het leeftijdsverschil.
het vrijwilligersuitzendbureau vond
dat je de Clienten
in hun waarde moet laten
-welke die ook moge zijn-
en dat je dat moet uiten
door ze onverstoorbaar
"meneer" of "mevrouw" te noemen
al naar gelang hun sexe
maar ongeacht hun wens.
maar Augstijn heeft daar zo
haar eigen opvattingen over
en daar houdt ze zich aan.
"Riet" groet ze: "hallo riet,
hoe is het met je bloedneuzen?"
Riet vindt alles nix.
en daar kan ze verdomd goed inkomen.
ze gaat dan ook gewoon mee
zodat ze het daar niet
de hele tijd over hoeven te hebben
en gewoon kunnen genieten
van de zorgvuldig gezette koffie
in de voorverwarmde kopjes
die ze gemaand wordt snel
op te drinken "want anders is die koud
en dan is hij lang zo lekker niet meer."
bij het eerste kopje krijgt ze een plakje
iets te dik besmeerde koek,
bij het tweede een grote krentenbol.
en daar geniet ze rustig van
terwijl riet haar rampen de revue passeren.
ze heeft weer de vreselijkste dingen aan de hand:
in de regen naar de apotheek
voor het recept tegen blaasontseking,
onderweg weer een bloedneus
-hoe kan dat nou toch?-
plas wegbrengen en het jampotje
werd afgekeurd dus ze moest
in de wc in een steriel potje plassen
"maar ik was net thuis nog geweest
en dat gedoe in de weecee, bah!"
een brief over een verandering
in het telefonie-abonnement
en ze kan niet kiezen
wat ze wel of niet wil.
ze wil eigenlijk nix maar dat kan niet:
"oh waarom moet Mij dat nou allemaal overkomen?"
de buurvrouw, diep gebogen over haar rollator
komt vrolijk zwaaiend langs
en krijgt uitgeknipte cryptogrammen:
"die maakt aan een stuk door poppenhuizen.
haar hele huis staat vol.
wat moet je nou met die rotzooi.
en ze heeft kind noch kraai!
Snap je dat nou?
waar heeft zo een mens zin in?"
na een kwartier is ze toe aan het hoofdstuk
"je zal me wel een ouwe zeur vinden".
de eerste kop koffie is leeg
en August antwoordt "jazeker, Riet,
en daarvoor kom ik speciaal jou opzoeken.
ik wil ook wel eens zeuren!"
riet glimlacht een beetje
en dan wordt het nog gezelliger.
ze praten over het haakwerk
dat august wil maken en niet kan
en riet doet het voor
heel handig en rustig.
Aug knoeit en let op en knoeit
"je leert het wel" zegt riept bemoedigend.
dan masseert aug de pijnlijke schouders
en na ruim een uur stapt ze op.
terwijl ze zwaait vanaf de fiets
denkt ze hardop:
ik neem zelf nooit
een vrijwilliger,
al val ik er dood bij neer.".

volgende: Mevrouw Guus