index:
vorige: tomboy neemt poolshoogte
Angela Mich van Meekeren
Vandaag ontmoet Tante Guus
Angela Mich van Meekeren,
door haar verwachtingsvolle ouders vernoemd naar
enerzijds De Grote Italiaan
anderzijds naar De Nederlandse Meestervervalser.
zoveel verwachtingen zoveel vluchtgangen
voor een kind van ouders die hun eigen
noch elkanders verlangens en ideeen
konden bevredigen of waarmaken.
je zou al bijna voorspellen:
dat kind gaat uitvallen,
dat gaat het vierkant verdommen
om deel te nemen aan de prestatiewedloop,
de afvalrace van haar generatie,
dat gaat de kont tegen de krib gooien
en zich geen enkele moeite getroosten
om de ambitieuze ouders te behagen.
het tegendeel is waar:
ze doet wat ze kan, talent of geen talent:
ze tekent en kleit en knutselt
al sinds haar tweede verjaardag
met alle materiaal, dat haar in eerste instantie
wordt aangereikt, en weldra ook
met alles wat haar in handen valt.
dag en nacht is ze sindsdien aan het aquarelleren,
steenhakken, etsen of beeldhouwen.
met een schier onevenaarbaar enthousiasme
volgt ze de ene opleiding na de andere
om in alle technieken thuis te geraken en
geen splinterje van haar talent onbenut te laten.
Zoveel ijver, zoveel toewijding, zoveel
steun van huis uit, dat doet aan Mozart denken.
Helaas mist ze nčt datgene
dat het genie tot genie maakt.
En dat weet ze.
dat weet ze sinds haar achtste verjaardag.
in plaats van de inmiddels gebruikelijke
kunstenaarsbenodigdheden, werd ze
dit jaar verrast met een fototoestel
en de opmerking "je hebt de ogen
van een schilder. we zijn benieuwd!"
een half jaar lang
kon ze plots niet meer meekomen op school
en ze plaste weer in haar bed,
maar een reeks gesprekken met Pyra
en vooral ook met Calea heeft haar doen inzien
dat ze haar talent in een andere richting
moest zoeken, zonder het plezier
van het bedrijven van beeldende kunst
te hoeven opgeven.
en toen begon ze te fotograferen,
foto's te bewerken, te combineren,
te vermengen met elementen en technieken
uit de schilderkunst,
foto- en beeldende kunst te combineren
in elkaar te doen overvloeien.
dat was geweldig.
nu siert ze De Kraal
met haar stimulerende aanwezigheid
en menige cursus en tentoonstelling.
en ze heeft heel wat te vertellen
aan Tante tijdens het interview.
wat ze de mensheid zou willen meegeven?
ai...wat zou ze....?
bekende kreten als "laat je niet kisten!",
"luister naar jezelf"
"iedereen is waardevol"
"kijk jezelf aan in de spiegel en zeg...",
"ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is",
schieten haar te binnen....maar nee
die wil ze niet de wereld insturen.
ten slotte kiest ze een gedicht uit de jaren 50
van een meisje van 18.
dat luidt:
"er is iets moois
dat uitgesproken bederft
dat verrot bij de herinnering
dat vergaat in woorden
maar dat leeft metterdaad."
dat is de boodschap van Angela Mich van Meekeren,
die een moeilijke start had
maar nu is waar ze hoort te wezen.
volgende: As Keet