index:
index vervolg
vorige: dankjewel
alsjeblieft
Sar Coest is reeds
bezig met
het op schrift stellen van zijn bevindingen.
na zeer ampele overweging heeft hij gekozen
voor popularisering: "want" betoogt hij
"wie weet kunnen de slachtoffers er kennis van nemen,
maar ook de patiënten zelf, en dan kan er
een therapie ontwikkeld worden, -iets speels graag!-
waar beide partijen tegelijk baat bij vinden,
al is het niet altijd eenvoudig
-maar daar ben ik mee bezig,
daar vind ik wel een modus voor-
om scherp te krijgen wie hier de beul is
en wie de slachtofferrol op zich mag nemen.
het is namelijk wel degelijk een intieme interactie:
de één kan niet zonder de ander,
geen ondankbare zonder gever.
de aangever en de inkopper hebben elkaar nodig,
zoals zee en zand, tijger en prooi
elkaar niet kunnen ontberen...
ach maar duidt u het mij niet euvel
ik raak altijd wat verbloemd in
mijn eigen ontvankelijk gemoed als ik
van mijn onderzoek te spreken kom.
het is ook zo interessant:
wat denkt u bij voorbeeld
van de uitdaging die een ogenschijnlijk simpel
"alsjeblieft" oproept?"
volgende keer meer, want Pyra,
die met stijgende verbazing en bewondering noteert
wat de geleerde voor de vuist weg te berde brengt
is uitgeput van het bijhouden van zijn snelheid.
vervuld van dankbaarheid en trots
omdat ze hem aan het spreken kreeg,
verzoekt ze hem of ze alsjeblieft
het interview volgende week mag voortzetten.
de geleerde, net lekker op dreef,
kijkt haar verstoord aan, ziet dan,
knikt en verlaat haar zonder een woord
te besteden aan haar hartelijke ontvangst
met koffie, een likeurtje
en zelfgebakken dadelkoeken.