index
vervolg index
vorige:
100117 de kleine man (kopie jolkapelle 3)
de boer spreekt
drie deelnemers hebben op
geheel eigen wijze
gevolg gegeven aan de opdracht "uit uw grieven!"
tijdens de eerste sessie van de cursus "ontaarden."
niemand heeft ook maar de geringste poging
in het werk gesteld om uit te leggen
wat de werkwinkel of cusus of het seminar
behelst of beoogt
en toch is reeds bij aanmelding het aantal
deelnemers volledig uit de hand gelopen.
ook zijn er al spontaan 3 sprekers
allerhartstochtelijkst ontploft in
nooit eerder vermoede bekentenissen
waar ze zelf behoorlijk van geschrokken zijn.
het is griezelig stil na het relaas
van de kleine man en nu is het pauze,
waarin niet gesproken mag worden.
er worden delen van ooit
rondspringende en kakelende,
loeiende, snuivende, knorrende beesten
gesavoureerd, die de kleine man en een aantal
medecursisten die zijn verhaal instemmend
beluisterden, aan zich laten voorbijgaan,
tot grote ergernis van de boer, die
begint in te zien dat gewoon werken
in een eenvoudig boerenbedrijf zo gek nog niet is.
na de pauze neemt hij direct het woord.
wie meent nu eindelijk opheldering,
een verklaring, uitsluitsel of gewoon maar
bemoediging te mogen verwachten,
wordt opnieuw beproefd.
de boer kijkt een paar maal de ruimte rond
negeert de grote hoeveelheid lege stoelen
en vraagt heel simpel of er een zekere
pekela in de zaal is. ze wordt vermist.
als ze zich onder de aanwezigen mocht bevinden
wordt ze verzocht zich met spoed
naar de receptie te begeven.
haar cursusgeld wordt niet vergoed.
daar kan de boer niet aan beginnen
"want zaken zijn zaken, mevrouwtje,
hoe ontaard ze ook zouden kunnen zijn."
pekela verroert zich niet
pekela is niet aanwezig
pekela heeft de situatie doorzien.
ze ligt onder een boom
een kleine kilometer verderop
haar hoofd schuddend en
"boer wat zeg je van mijn kippen"
neuriënd en dan al gauw
valt ze grinnikend in een diepe slaap.