index
vervolg index
vorige: 100317 de boer spreekt

iedereen is gek

pekela ontwaakt wat verstijfd
in de motregen. ze is zowel klam
als volledig uitgerust en ze hoort
zichzelf roepen:
"iedereen is gek behalve ik."
zo te zien heeft niemand dat gehoord
maar toch voegt ze er gewetensvol aan toe:
"dat legt mij grote en onontkoombare
verantwoordelijkheden op
waarvoor ik niet mag weglopen.
niemand weet waar ik me bevind.
heerlijk, heerlijk....
nee heerlijk mag geen norm zijn.
als tongstrelend en heerlijk de norm
zouden zijn dan was er helemaal
geen houden meer aan,
nee heerlijk moet zwijgen.
er zijn hetere vuren, ik moet
spoorslags naar de kraal terug:
het zit daar barstensvol met
achterhaalde toestanden, met vastgelopen
verhalen en ongegronde verdachtmakingen.
er moet bijgevijld. bijgepraat,
bijgeknipt, bijgezaagd, bijgetrokken worden.
kortom er is lang genoeg gebeid.
aan de arbeid mevrouw pekela en laat
er geen gras over groeien!
ik ben aangenomen in hun laatste momenten
van gezond verstand en weg dus
met die neiging om op lauweren
te gaan rusten in het veilige jolkapelle.
de plicht roept en ik heb er zin in."
zo keert pekela gezwind terug,
zich tijdens de snelle tocht
verkwikkend met müsli en vruchtenmix.
terug naar de kraal waar
het leven niet heeft stilgestaan want
wat stilstaat vergaat en wat
voortgaat ook, daar niet van, maar
daar houdt ze zich nu niet mee bezig.
ze raadpleegt lijsten, verschuift prioriteiten
en dan gaat ze op zoek naar immer fascinerende
en vooral ook de veelgeplaagde familie van somberen.

volgende: een van somberenafscheid
Oh nee, dit was de laatste, voorlopig.