index
vervolg index
vorige:
vlagen van somberen
pekela gaat aan de slag
het inventariseren van al
wat leeft
in de kraal is een van de vele
en diverse taken waarvoor ze zich gesteld ziet.
ze heeft de voornaamste en de
meest brandende kwesties opgelost
en nu zet ze het werk van Tante voort
en zoekt ze contact met figuren
die tot nu toe niet voldoende zijn belicht.
een ander uit de verf laten komen
is niet alleen zeer dankbaar werk:
het draagt ook bij aan
de vaderlandsliefde, waarover de laatste tijd
veel te doen is, en het gevoel
van veiligheid en geborgen zijn
tussen bekenden en verwanten.
vooral het begrip vaderlandsliefde
wordt tegenwoordig nogal eens
in een kwaad daglicht gezet.
pekela vindt dat kralers en jolkapellers,
en iedere ander ook nog,
gerust patriottisch mogen zijn.
dat bevordert de competitie en dat is
heel goed voor figuren die niet
stil kunnen zitten en graag uitblinken.
daarbij is het een zegen voor dorpsfeesten
en andere sportieve en culturele evenementen.
...of de wereld beter wordt van al dat streven,
ach,...peinst ze, ...waarschijnlijk niet.
maar wat zou dat? idealisme is dodelijk...
maar dat is alles...hee niet somberen nu...
hou op met dat gepieker en aan de slag!
ze loopt in enkele dagen zingend
en genietend van jolkapelle naar de kraal
en onderweg neemt ze zich voor
de eerste de beste kraler die ze ontmoet
bij de hoorns te vatten.
en laat dat nu juist de zelfbenoemde
natuurgids as keet zijn, de man
die wars is van loos geleuter
vooral als het gaat over al dan niet
ingrijpen in de loop der dingen,
om bijsturen, uitdunnen, opkweken,
schaven, beschermen, enten en snijden.
hij staat voor al wat nuttig is en
zou kunnen zijn. hij houdt van "oer".
van oorsprong is hij een rechtgeaarde
en overtuigde calvinist met een gezonde hekel
aan andersdenkenden, met name roomsen, die vindt
dat je hardop moet kunnen zeggen
dat recht recht is en krom krom en dat je
nooit uitvluchten moet tolereren
als iemand zo nodig pogingen wil doen
om de kool en de geit te sparen.
"recht voor zijn raap recht zo die gaat"
roept hij steevast als hij in vita nova
een kleintje wijn -op zijn speciale
en indringende verzoek altijd geserveerd
in een limonadeglas - achteroverslaat.
hij is een man vol tegenstrijdigheden
en pekela heeft er zin in om hem
nader aan de tand te voelen.
ze observeert dat hij, zodra hij haar
in het vizier krijgt, de hoek om draait.
ze haalt deze tengere figuur gemakkelijk in
en tikt hem ietwat bruut op de schouder,
een beetje nahijgend van haar pasversnelling
en vooral ook van de opwinding.
"neemt u mij alsjeblieft niet kwalijk,
beste pekela" piept as keet onmiddellijk.
"ik had u niet zien aankomen."