ach, denkt tolma,
ik mag dan wel of niet goed
in mijn broek zitten
daar gaat het niet om
het betekent natuurlijk
dat ik er iets aan moet doen
om goed in mijn vel te komen te zitten.
zoals ik probeer
alles te verdraaien
dat is niet normaal meer.
maar waar oh waar
vind ik nog hulp op mijn leeftijd?
ik kan niets meer accepteren
dan lof en waardering.
kritiek heb ik niet nodig
ik kan die ook zelf wel bedenken
daar heb ik niemand voor nodig.
ik heb nergens iemand voor nodig.
ik ga gewoon aan de arbeid
want het is nog altijd zo:
"Arbeit macht frei",
daar kunnen die rotmoffen nix aan afdoen.

volgende: de poeet: inleiding tot beschouwingen over werken