de poeet heeft met verbazing
gelezen al wat geschreven is
over het werken van tolma.
hij weet niet wat voor werk het betreft
en daarom lijkt het zoiets als teeveekijken:
je kunt teevee kijken
en je kunt een programma willen zien.
het laatste staat in hoger aanzien
dan het eerste, waarbij je je
op de bank hangende slampampers voorstelt.
hij snapt er niet veel van en probeert te begrijpen:
het deelnemen aan het arbeidsproces
het zichzelf kunnen bedruipen
het zich werpen in strijd om het bestaan
het harmonieren met de omgeving
het nakomen van verplichtingen
het optimaal integreren
in het hier en nu
wat is daar mis mee?
hoe kan dat aanleiding zijn
tot een heftige uitwisseling
van ideologisch getinte bitsigheden
tussen tolma en ivyrose?
hij vindt het een raar geval
dat hij moeilijk te analyseren acht
maar hij wil er toch induiken
omdat beide standpunten
hem aanspreken.
hij is iemand die vindt dat hij hard werkt
en ook merkt dat hij in andermans ogen
helemaal niets uitspookt.
"wat is werken dan wel?",
probeert hij vanaf de oorsprong te denken.
wat is werken?
werken is doen
wat gedaan moet worden.
als iemand dat niet alleen kan
helpt een ander hem.
samenwerken dat is
met anderen doen
wat gedaan moet worden.
hoe haal je anderen over
om te doen wat jij gedaan wilt hebben?
1. ze hebben hetzelfde belang
dus je helpt elkaar
2. zij helpen jou
en jij helpt hen volgende keer
3. je beloont ze.
zo moet het allemaal begonnen zijn.
dan blijkt weldra
dat de een hierin goed is
en de ander dat beter kan.
zo ontstaat verdeling van taken
dan gaat ook al snel
het recht van de sterkste, de slimste
een grote, een allesoverheersende rol spelen.
zo ontstaat verdeling van taken,
van dat ieder naar vermogen
doet wat gedaan moet worden.
de cruciale vraag is:
"wat MOET gedaan worden?"
vanwege aangename bezigheden elders
die helemaal niet gedaan moeten worden
breekt de poeet hier af.
hij komt hierop terug
want er is veel te filosoferen
over dit vanouds heikele onderwerp.
en DAT Moet gedaan worden!