index
index
ivyrose
vorige: nog een reactie op Paulus
Schallend koper
Geachte Paulus,
ik vrees dat ik "schallend koper" ben
en een "rinkelend cimbaal".
ik vind het allebei prachtig klinken maar begrijp
dat u het wanklanken noemt.
maar wat wilt u dan van de mens, Paulus?
wie en hoe moet ik liefhebben?
mag ik gewoon iemand liefhebben
die mij geen wederliefde biedt?
en dan maar vertrouwen dat liefde alles overwint?
zo beschrijft u het wel
in het vervolg van uw epistel.
het is eigenlijk wel een heel mooie gedachte
die mij persoonlijk ook erg ontspant.
ik ben, moet u weten, al meer dan een jaar
bezig met mijn liefde in te houden,
weg te werken, te ontkennen, te vermoorden
en het wil maar niet lukken.
nu zegt u dus gewoon dat ik niets ben
als ik geen liefde in me heb.
u schrijft helemaal niets over wederzijdsheid,
over het beantwoorden ervan.
u schrijft alleen dat het nodig is
en onontbeerlijk om De Liefde te "hebben".
die heb ik en daar kan ik het mee doen.
dat is genoeg.
ik jubel en juich en zie mezelf plots vollopen
met allerlei mooie eigenschappen,
puur omdat ik het liefhebben niet kan opgeven.
weet u nog wat u schreef?
"de liefde is lankmoedig,
de liefde is goedertieren,
zij is niet afgunstig,
de liefde praalt niet,
zij is niet opgeblazen,
zij kwetst niemands gevoel,
zij zoekt zichzelf niet
zij wordt niet verbitterd,
zij rekent het kwade niet toe.
zij is niet blijde over ongerechtigheid,
maar
zij is blijde met de waarheid.
Alles bedekt zij, alles gelooft zij,
alles hoopt zij,
alles verdraagt zij."
tot zo ver maar weer eens, Paulus.
het mediteren op uw tekst
doet me mezelf in een nieuw licht zien.
ik mag gewoon liefhebben.
wat een rust.
en ik hoef niet de hele tijd te denken
dat ik misschien gebruikt word,
aan het lijntje gehouden
of belazerd.
het doet er niet toe.
in zoverre is de liefde iets
dat jezelf verwarmt en geluk brengt.
zo lijkt het ook weer op dankbaarheid
waarvan het geven en ontvangen
allebei gelukkig maakt.
ik dank u voor uw brief,
zo lang geleden geschreven en
zo actueel voor mij.
ivyrose