index
index
ivyrose
vervolg index jolkapelle
vorige:
de grote invasie
oma aan de rol
het koor "de
kraaiende kukels"
met zijn meesterdirigent juich zwier,
vindt veel aftrek en waardering
onder een publiek dat
met oude rijmen en liederen is opgegroeid
en dat de nostalgie naar de zeerover
nog diep in de aderen heeft zitten,
dat liever een cruise maakt
dan een vliegreis, dat liever zingt
dan rapt, dat heimwee kent
en van kleinschaligheid houdt:
van dorpsfestijnen en muziektenten,
van bruine cafés en drinken
en lachen en huilen en weer lachen,
dat een solexclub opricht
en op die kleine trage brommertjes
met oude oorlogshelmen getooid
en in lange lederen jassen gehuld
voor een heuse bezemwagen uit
vrolijk rondtuft door de dreven rond jolkapelle.
dat is het publiek
dat de kraaiende kukels aantrekken,
en dat publiek, dat krijgt ruimschoots
waar het voor komt.
een van de koorleden heeft een boekje gemaakt
waarin de teksten van 60 meezingers,
zodat ieder die houdt van
"kun je nog schallen, schal dan mee!"
zijn stem kan voegen
bij die van het zeer terecht beroemde koor.
wanny, die altijd afstand bewaart,
en achter haar fototoestel zit verscholen
en zelfs gebarricadeerd,
heeft te maken met volledige ontremming
zodra ze de eerste klanken hoort.
ze mist zelden een voorstelling
en bekijkt alle koorleden,
met name en tersluiks juich zwier,
met gretige en stralende ogen.
ze schaft zich onverwijld een tekstboekje aan
en blijkt alleen een zonnebril bij zich te hebben.
dan bepaalt ze zich ditmaal slechts
tot klappen en juichen en weer foto's.
tijdens het afscheidslied
stapt een koorlid op haar af
en noodt haar ten dans.
op de klanken van "het kleine café aan de haven"
danst en zingt ze blozend de "Himmel hinein".
en dan komt nog de polonaise.
dagenlang nog voelt ze zich opgewonden
over hoe heerlijk het was
om er eens echt bij te horen,
om over de streep te gaan.