index
index
ivyrose
vorige:
reanimatie
boze brieven
over "reanimatie"
de poeet heeft zich wat om de smalle
maar toch zeer gespierde hals gehaald,
of op zijn nek genomen, hij weet langzamerhand
het verschil niet meer zo goed.
wat een commotie om wat hij zelf als
een goed stukje inkijk in de rijpere vrouw beschouwt.
om die uitdrukking zal misschien wel gelachen worden.
er wordt naar zijn gevoel om de verkeerde,
en meestal vooral platte dingen, gelachen.
van de week nam hij een boek van
A.L.G. Bosboom-Toussaint ter hand
-door de leraar Nederlands consequent
en onbeschoft familiair aan geduid als "truitje"-
en genoot van het verrukkelijk elitaire
taalgebruik in de 19de eeuw.
een enkel zinnetje gewoon geplukt
na willekeurig openslaan:
"het vermaan tot
blijven en geduld nemen,
deed op hem de werking van de sporen, ten ontijde
aan een jong, wild paard gegeven;
hij beantwoordde het met in volle draf weg te rennen"....
nog eentje, die ik zelf ook wel eens graag zou horen:
"dat geeft mij de moed voor mijne boodschap,
mevrouwe! te vernemen dat ik niet ongelegen kom,"
sprak Jacob Jansz., zijn hoed afnemende
en nu wat nader tredende."
-vol verdriet zie en hoor ik de verloedering
van onze ooit zo schone taal aan.
maar dit terzijde.- sprak
de zwaar onder vuur liggende poeet
tot denkbeeldige geestverwanten.
hij geeft toestemming voor het publiceren
van de reacties die hem ten deel mochten vallen,
nou ja, mochten...enfin: we wijden een pagina aan
een toch wel enigermate uitgezeefd deel ervan,
om ook een mogelijk gevoelige lezer
niet al te zeer te shockeren.
op de volgende pagina ziet u ze bij elkaar.
al wie wil reageren op het stukje
over "reanimatie" schrijve aan:
brygeja@gmail.com